ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2011: Η ΖΩΗ ΔΕ ΧΡΕΟΚΟΠΕΙ

Η ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

Το μήνυμα των Οικολόγων Πράσινων για τη νέα χρονιά

Αυτή η Πρωτοχρονιά δυστυχώς δε σφραγίζεται από αισιοδοξία. Οι πολίτες είναι μοιρασμένοι ανάμεσα στην οργή και την ανησυχία για το χειρότερο.

Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, καθώς αφορά εξίσου την κοινωνική συνοχή και το περιβάλλον. Οι επιλογές που φόρτωσαν με χρέη τη χώρα μας, οικοδόμησαν μια οικονομία με ημερομηνία λήξης, υποβάθμισαν δραστικά και τα συλλογικά αγαθά. Ξεχάσαμε να λειτουργούμε από κοινού με τους συμπολίτες μας, μάθαμε να μετράμε τα πάντα με βάση την αγοραστική δύναμη.

Ως κοινωνία χρωστάμε λοιπόν ριζικές αλλαγές, πρώτα από όλα στον εαυτό μας: Βαθιές τομές σε θέματα διαφάνειας, προσωπικής υπευθυνότητας, αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συνεργασίας, καταναλωτικών προτύπων, προσανατολισμού της οικονομίας.

Λύση δεν είναι όμως η βίαιη προσαρμογή που μας επιβάλλεται σήμερα. Πρόκειται για συνταγές που έχουν ήδη αποτύχει σε δεκάδες χώρες, αφήνοντας σοβαρά πλήγματα στην κοινωνική συνοχή και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Απέναντι σε ένα υπέρμετρο τίμημα, με άδικη κατανομή των βαρών και τουλάχιστον αμφίβολο αποτέλεσμα, είναι ανάγκη να χαράξουμε «κόκκινες γραμμές» και να προβάλουμε μια βιώσιμη εναλλακτική διέξοδο που να μη μεταθέτει ξανά το λογαριασμό στις επόμενες γενιές.

Η χώρα χρειάζεται ολοκληρωμένο Σχέδιο Διεξόδου, με απαντήσεις ταυτόχρονα για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική διάσταση. Στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο, αλλά και σε τοπικό επίπεδο, ας επενδύσουμε σοβαρά στη διέξοδο από την κρίση: Να σχεδιάσουμε τη συμφιλίωση της οικονομίας με το περιβάλλον και την κοινωνική συνοχή, να θεμελιώσουμε ένα Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο, στηριγμένο λιγότερο στην αγοραστική δύναμη και περισσότερο στα συλλογικά αγαθά και την αλληλεγγύη. Για όλα αυτά, οι πράσινες προτάσεις είναι παρούσες και περισσότερο επίκαιρες παρά ποτέ.

Αν το πολιτικό σύστημα χρεοκόπησε και οι οικονομικές εξουσίες αποδεικνύονται ανίκανες να δώσουν λύσεις, υπάρχουν βήματα που μπορούμε να κάνουμε και μόνοι μας ως πολίτες, στο πεδίο των τοπικών θεσμών μιας κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.

Η κρίση ΔΕΝ είναι ευκαιρία, είναι όμως πρόκληση για όλους μας. Αν ανταποκριθούμε, θα μπορέσουμε να νιώσουμε ξανά αισιόδοξοι. Γιατί Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΧΡΕΟΚΟΠΕΙ.

Καλή Χρονιά σε όλες και όλους

ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ ?

Ψευδείς ειδήσεις

Πράγματι, είναι ένας επικίνδυνος κόσμος, όταν και οι οργανισμοί ΜΜΕ που ενσωματώνουν τους πολίτες ρεπόρτερ αλλά και το κοινό που καταναλώνει αυτές τις πληροφορίες τούς εμπιστεύονται τυφλά. Ο ρόλος του ώριμου ειδησεογραφικού οργανισμού, πρέπει να σκεφτεί κάποιος, είναι να φιλτράρει τις πραγματικές ειδήσεις από τις ψευδείς αντί να τα αντιμετωπίζει όλα σαν ισότιμα. «Από τους Ελληνες τραγωδούς ώς τον Σέξπιρ και τις σύγχρονες τραγωδίες, το σενάριο, συνήθως, περιστρέφεται γύρω από φήμες και λανθασμένη πληροφόρηση. Και σε μια εποχή, όπου η σοβαρή δημοσιογραφία αποσύρεται -καταχωνιασμένη, κυριολεκτικά, σε ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων- και όπου οι φήμες και η παραπληροφόρηση πλημμυρίζουν τον κόσμο, δεν μπορεί κανείς παρά να σκεφτεί ότι η πολυσυζητημένη "Εποχή της Πληροφορίας" δεν είναι αυτό που τελικά βιώνουμε»

Η αλήθεια είναι γυμνή
Αν δεν μπορείς να την δεις, τότε ψάξε εκείνο που σου έχουν αποστειρώσει .

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΦΟΝΙΣΙ
Διαβάστε με προσοχή εδω :
http://lafonisi-sos.blogspot.com/

Στηρίξτε την προσπάθεια της Επ. Αγώνα lafonisi s.o.s.και συλλέξτε υπογραφές εδώ :http://www.gopetition.com/petition/41535.html

……πέρασε κάποτε ένα σύννεφο.

Η βροχή που κουβαλούσε δεν στάθηκε στην δική μου αυλή.

Πείρε τις σταγόνες τις βροχής του και ξεμάκρυνε για άλλους τόπους.

Άνυδρο κυπαρίσσι .

Να κοιτά πάντα ψιλά τον ήλιο το φεγγάρι τα αστέρια. Και τα δισεκατομμύρια σύννεφα που θα περνούν….

… Που ξέρεις ?

Ίσως κάποτε να φάνει

Ίσως πάλι να φτάσει μια στιγμή πιο δυνατό

και να σκεπάσει την γη με τις σταγόνες βροχής του.

Όταν ένα τέτοιο mail φτάνει σε ΄σένα .
Δεν μπορεί να είναι μόνο για εσένα.......

Στη μακρινή Βενεζουέλα εδώ και 30-τόσα χρόνια ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, το El Sistema
(Fundaci'on del Estado para el Sistema Nacional de las Orquestas Juveniles e Infantiles de Venezuela). Ένας ντόπιος μουσικός, ο Χοσέ Αμπρέου, βάλθηκε να μαζέψει παιδάκια στις πιο φτωχές, τις πιο απομακρυσμένες περιοχές, τις πιο βουτηγμένες στο έγκλημα και στο... πάρε-δώσε των ναρκωτικών, και να τα κάνει μουσικούς. Το πράγμα προχώρησε σιγά-σιγά, χωρίς λεφτά και άρχισε να αποδίδει καρπούς.Πέρασαν τα χρόνια, 250.000 (!) παιδάκια έμαθαν μουσική, και άρχισαν να φτιάχνονται σχολικές ορχήστρες. Οι ορχήστρες σε όλη τη χώρα ξεπέρασαν τις 100 και από αυτές οι 90 είναι συμφωνικές ! Οι καλύτεροι απότους νεαρούς μουσικούς μαζεύονται σε κεντρικές ορχήστρες, με κορυφή την Ορχήστρα Σιμόν Μπολιβάρ,που αυτή την εποχή διευθύνει άλλο ένα προϊόν του el Sistema, ο 28χρονος μαέστρος Γουστάβο Ντουνταμέλ, που είναι επίσης εδώ και λίγους μήνες ο νέος μαέστρος της Φιλαρμονικής του Λος Άντζελες .Υπάρχει ένα βιντεάκι (από τα πολλά της ορχήστρας στο youtube) από μία απονομή, με τους Ινδιάνους live από το Καράκας.Παιδάκια μικρά, μερικά εμφανώς αμούστακα. Ξεκινούν με Σοστακόβιτς, από τη 10η Συμφωνία το 2ο μέρος,που οι ειδικοί λένε ότι είναι ένα αποτρόπαιο μουσικό πορτραίτο του Στάλιν.Είναι ένα κομμάτι πολύ γρήγορο, βίαιο, άγριο, με εξαιρετικά απαιτητικά περάσματα, ειδικά για τα πνευστά, και ειδικότερα για τα ξύλινα, με πανδύσκολο ανσάμπλ. Τα μαθητούδια είναι ντυμένα με τα καθημερινά τους ρούχα, τα τζην τους τα σκισμένα, τα χαϊμαλιά τους, ό,τι φοράνε τα παιδιά σήμερα. Και παίζουν ηρωικά, ούτε μία νότα δεν φεύγει.Χειροκροτήματα και περνάμε στο επόμενο κομμάτι, έναν άγνωστο Χορό ενός αγνώστου συνθέτη απότο Μεξικό, ονόματι Αρτούρο Μάρκες. Τα Ινδιανάκια έχουν αλλάξει στο μεταξύ, έχουν φορέσει τηφόρμα της Εθνικής τους ομάδας, της Εθνικής Βενεζουέλας. Το κομμάτι είναι εξαιρετικό, με τηρυθμική αγωγή που θα περίμενε κανείς από έναν χορό λατινοαμερικάνικο να ξεπροβάλλει καθώς ημουσική προχωρεί και τα παιδάκια παίζουν με ορμή.Μπαίνουμε στο τελευταίο θέμα του χορού και καθώς η κάμερα απλώνει, συνειδητοποιείς ότιβλέπεις πάλι μια μεγάλη διπλή ορχήστρα.Το κομμάτι κορυφώνεται και τα παιδάκια σείονται, τα δοξάρια δάσος ολόκληρο πηγαινοέρχονταισαν να τα δέρνει καταιγίδα κιόμως ούτε μισή νότα δεν ξεφεύγει ποτέ και να, φτάνουν τα τελευταία μέτρα και τα παιδάκια σηκώνονται όρθια και τελειώνουν το κομμάτι παίζοντας και χορεύοντας μαζί!
Δείτε το εκπληκτικό video:

http://www.youtube.com/watch?v=amSqQ5XNaGE

Δύο ποιητές, ο Kώστας Παπαγεωργίου και ο Γιάννης Kοντός, και η γλύπτρια Aσπασία Παπαδοπεράκη, που τιμήθηκαν για το σύνολο του έργου τους, ο ιερέας Iωάννης Oικονομίδης, ο οποίος πρωτοστατεί στον αγώνα για το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πρόβλημα στην Eλλάδα και την Eυρώπη, όπως λέει, «με 200.000 πειραματόζωα εν ενεργεία», στα Oινόφυτα, η μετά θάνατον βράβευση του υπαρχιφύλακα Mιχάλη Σπανουδάκη, που, σε μία εποχή αυξανόμενης εγκληματικότητας, άσκησε το καθήκον του χωρίς να βρίσκεται σε υπηρεσία, είναι οι περιπτώσεις που έδωσαν τον τόνο στη χθεσινοβραδινή απονομή των ετήσιων βραβείων της Aκαδημίας Aθηνών.

Ο π. Ιωάννης Οικονομίδης, ιερέας του Αγίου Σπυρίδωνος Οινοφύτων, δήλωσε:
"Είμαι στενοχωρημένος με το βραβείο, γιατί αν ο δήμαρχος, ο νομάρχης και το υπουργείο έπρατταν το καθήκον τους, δεν θα έπαιρνα εγώ το βραβείο. Είμαστε 200.000 και πλέον κάτοικοι, πειραματόζωα, όλοι μας έκθετοι, μικροί και μεγάλοι, στα τοξικά απόβλητα, στην καρδιά της βιομηχανίας, στον Ασωπό ποταμό, στο μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πρόβλημα της χώρας. Αυτό που καταφέραμε, από τότε που ξεκινήσαμε τον αγώνα μας εδώ και δέκα χρόνια είναι ότι αναδείξαμε το πρόβλημα και ξεκινάμε πια διαβούλευση με το υπουργείο για την επίλυσή του. Το βραβείο της Ακαδημίας από την άλλη, με χαροποιεί γιατί είναι η επιβράβευση των κόπων και προσπαθειών, όλων των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των κατοίκων που διεύρυναν, στην πορεία, τον αγώνα. Αν δεν λυθεί το πρόβλημα των τοξικών αποβλήτων στα Οινόφυτα, θα μας ξανακούσετε".

ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΟ

Πριν από χρόνια ένας σπουδαίος γιατρός ταξίδευε με την οικογένειά του στην έρημο με ένα τροχόσπιτο. Ξαφνικά, μετά ένα απότομο τράνταγμα, το αυτοκίνητο στρίβει δεξιά στο πλάι του δρόμου.

Λάστιχο στον μπροστινό δεξί τροχό. Τα δίδυμα έχουν τρομάξει, η γυναίκα του προσπαθεί να τα ηρεμήσει. «Μην ανησυχείτε», τους λέει, «θα βάλω τη ρεζέρβα και θα συνεχίσουμε». Πράγματι, αλλάζει το λάστιχο με μεγάλο κόπο.

Είχε 40 βαθμούς θερμοκρασία. Μπαίνει στο αυτοκίνητο και διαπιστώνει πως τα δίδυμα συνεχίζουν να κλαίνε. Η γυναίκα του έχει απελπιστεί. Ο γιατρός της λέει: «Κάνε υπομονή, σε 50 χιλιόμετρα έχει βενζινάδικο και θα σταματήσουμε». Ξαναβγαίνει στο δρόμο, δεν προλαβαίνει όμως να κάνει πάνω από 50 μέτρα και ένας θόρυβος, ίδιος με πριν, τον αναγκάζει να φρενάρει απότομα.

Βγαίνει και τι να δει; Και το άλλο λάστιχο σκασμένο.

Τα δίδυμα έχουν τρομάξει πολύ και κλαίνε πια με λυγμούς. Ο γιατρός είναι απελπισμένος και η γυναίκα του από τον πανικό της βρίσκεται σε κατάσταση υστερίας. Εν τω μεταξύ, αρχίζει να πέφτει το σκοτάδι και ούτε ένα αυτοκίνητο δε φαίνεται στον ορίζοντα. Ο γιατρός όσο περνά η ώρα καταλαμβάνεται από έναν απίστευτο φόβο, όχι τόσο για τον ίδιο όσο για την οικογένειά του.

Έχουν περάσει δύο ώρες, όταν στο βάθος φαίνονται τα φώτα ενός αυτοκινήτου. Ο γιατρός σαν τρελός με τα χέρια ψηλά τρέχει στη μέση του δρόμου να σταματήσει τον περαστικό για να ζητήσει βοήθεια. Το αυτοκίνητο πλησιάζει και φρενάρει. Είναι ένα μεγάλο αγροτικό που στην καρότσα του έχει ένα λυκόσκυλο. Φαίνεται καλό σκυλί. Ο γιατρός πάει στο τζάμι του οδηγού και αντικρίζει ένα μεγαλόσωμο άνδρα με απεριποίητο μούσι. Στο δεξί κάθισμα βλέπει ένα ζευγάρι δεκανίκια.

«Σε παρακαλώ, έχω δύο μικρά παιδιά, έπαθα δύο φορές λάστιχο, βοήθησέ μας», λέει στον άγνωστο οδηγό. «Και τι θες να κάνω;», του απαντάει εκείνος. «Είδα στο χάρτη ότι σε 50 χιλιόμετρα έχει ένα βενζινάδικο. Θα με πας να φτιάξω το λάστιχο;», του λέει ο γιατρός. «Θες να σου δώσω το αυτοκίνητο να πας εσύ, να μείνω εγώ με την οικογένειά σου, να μη μείνουν μόνοι τους στην ερημιά;», ψιθυρίζει ήρεμα ο άγνωστος. Ο γιατρός κοιτάζει άφωνος τον ξένο για τη διάθεσή του να του δώσει το αυτοκίνητο, αλλά και ανήσυχος να τον αφήσει μόνο με την οικογένειά του. Ο ξένος καταλαβαίνει τον προβληματισμό του και του λέει: «Μην ανησυχείς, είμαι καλή παρέα για τα παιδιά. Εσύ να προσέξεις το σκύλο μου που είναι στην καρότσα. Είναι καλό σκυλί αλλά άγριο και έχει μάθει να με προστατεύει.»

Ο γιατρός από το φόβο του, μήπως ο άγνωστος αλλάξει γνώμη, του λέει: «Σύμφωνοι». Εξηγεί την κατάσταση στη γυναίκα του, ενώ ο άγνωστος πηγαίνει στο τροχόσπιτο με τις πατερίτσες. Έχει δύο ξύλινα πόδια. Ο γιατρός δεν περιμένει την αντίδραση της γυναίκας του. Είναι φοβισμένος και απελπισμένος. Φεύγει με το αγροτικό γεμάτος αγωνία και ενοχές.

Πηγαίνει στο βενζινάδικο, φτιάχνει το λάστιχο και παίρνει το δρόμο της επιστροφής με τον ιδρώτα να στάζει από την αγωνία για την οικογένειά του. Μετά από μιάμιση ώρα από τη στιγμή που έφυγε, φρενάρει απότομα δίπλα στο τροχόσπιτο. Πλησιάζει και αντί για κλάματα, ακούει γέλια.

Ανοίγει την πόρτα και βρίσκεται μπροστά στο εξής θέαμα. Ο άγνωστος κάνει γκριμάτσες στα δίδυμα, τα οποία έχουν ξεκαρδιστεί στα γέλια και η γυναίκα του φτιάχνει κάτι να φάνε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Γυρνάει, τον κοιτάζει και του λέει: «Γεια σου αγάπη μου» Ο γιατρός τους κοιτάζει άφωνος. Ο άλλος δεν περιμένει την απάντησή του, πιάνει τις πατερίτσες του και σηκώνεται μονολογώντας: «Να πηγαίνω κι εγώ…» Ο γιατρός τον συνοδεύει έξω και φτάνοντας στο αυτοκίνητό του, λέει: «Σε ευχαριστώ πολύ, με έσωσες. Πώς μπορώ να σου ξεπληρώσω το καλό που μου έκανες;»

Ο άγνωστος με τα ξύλινα πόδια τον κοιτάζει στα μάτια και του λέει: «Θα σου πω μια μικρή ιστορία. Ήμουν στρατιώτης στο Βιετνάμ, όταν έπεσε δίπλα μου μια χειροβομβίδα. Ένας άνδρας, με κουβάλησε στην πλάτη του 5 χιλιόμετρα. Νιώθω πολύ ευτυχισμένος που μου λείπουν μόνο δύο πόδια. Μόνο μια χάρη θέλω να μου κάνεις. Συνέχισέ το.»

«Ποιο;», τον ρωτάει ο γιατρός. «Το καλό που σου έκανα», του απαντά εκείνος. Ο γιατρός είναι σήμερα διάσημος για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι οι μοναδικές ικανότητές του ως χειρουργού και ο δεύτερος η φράση «Συνέχισέ το», που έλεγε κάθε φορά που κάποιος χωρίς οικονομική δυνατότητα τον ρωτούσε: «Γιατρέ, τι σου χρωστάω;»

Ας κάνουμε το ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΟ διάσημη φράση το 2010.