Χατζιμηχάλη Νταλιάνη

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο Δρόμος είχε την δική του Ιστορία. Ο κάθε δρόμος σε αυτή την πόλη κρύβει μέσα του μια δικιά του Ιστορία.

Παλιά λεγότανε σχινοπλοκάδικα. Σήμερα την ονομάζουν ΧατζιΜηχάλη Νταλιάνη.

Από τον περασμένο αιώνα και σε αυτή την γωνιά της Παλιάς Πόλης των Χανίων , ο δρόμος αποκτά το όνομα του από την κοινή δραστηριότητα των ανθρώπων σε αυτόν.

Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι για τετρακόσια χρόνια επί τουρκοκρατίας, εδώ συναθροίζονταν συχνά εκατοντάδες μουσουλμάνοι στον εναπομείναντα έως και σήμερα τον μιναρέ τους, η καθημερινότητα του δρόμου ήταν διαφορετική. Δεκάδες άνθρωποι από την μιαn άκρη του δρόμου έως την άλλη άπλωναν την κάνναβη, αφού πρώτα την είχαν επεξεργαστεί και την τύλιγαν σε απόσταση εκατοντάδων μέτριων φτιάχνοντας τα γνωστά σε όλους μας σχοινιά.

Επίσης μετά τον πόλεμο και έως και πριν λίγα χρόνια σε αυτό τον δρόμο έβρισκε κανείς τα λεγόμενα καπελάδικα. Καταστήματα που κοσμούσαν το γούστο και την αισθητική των Χανιωτών για κάθε βαλάντιο με μια απεριόριστη γκάμα κάθε είδους καπέλου.

Την δεκαετία του 90 εδώ ανοίγει και η πρώτη γκαλερι – καφε με την ονομασία έκφραση. Που πολύ σύντομα συγκεντρώνει όλο το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της πόλης.

Εδώ οι πρώτες συναντήσεις γεννήσαν το περιοδικό ΝΕΩΡΙΟ. Ένα περιοδικό που μιλούσε για τον πολιτισμό και την τέχνη στην πόλη . Αυτό το περιοδικό αν και δεν έζησε πολύ , κατάφερε όμως να επιβάλει και να κατακτήσει το αίτημα των Χανιωτών το να γίνουν οι χώροι των παλαιών Νεωρίων πολιτιστικοί χώροι. Κάτι που ζήσαμε όλοι μας εν μέρη από το 1996 έως του σεισμούς του 2006 όπου και έπαψαν να λειτουργούν λόγω έλειψες χρημάτων και ευαισθησίας των αρχών της πόλης και των κυβερνόντων μας.

Αυτός ό δρόμος έχει ιστορία.

Και απ΄ ότι όλα δείχνουν δεν θα πάψει να έχει.

…. Πριν τέσσερα χρόνια αυτός ο δρόμος μετά από πολλές εκκλήσεις και αιτήματα θα γίνει ο πρώτος ουσιαστικός πεζόδρομος. Πολλές οι προσδοκίες αλλά όπως κάθε φορά συμβαίνει ( το νέο πάντα τρομάζει ) πολλές και οι αντεκκλήσεις.

Κάτοικοι και καταστηματάρχες αποδέχονται την αναβάθμιση της γειτονιάς τους.

Κάποιοι πάλι διστάσουν και κάποιοι αντιδρούν . Φοβούνται ότι αυτό το νέο θα τους ξεβολέψει από τον γελοίο μικροαστισμό τους να εξακολουθούν να θέλουν το αυτοκίνητο τους μπροστά στην πόρτα τους, μέσα στα στενά σοκάκια τις παλιάς πόλης.

Εξακολουθούν να θέλουν τον δρόμο ένα ακόμα σκοτεινό και βρόμικο στενοσόκακο που δεν θα το βρομίζουν οι ξενομπάτες τουρίστες. Άσχετα αν σε αυτό θα εξακολουθούν να βρίσκουν καταφυγή οι κάθε λογής περιθωριοποιημένοι άνθρωποι έστω για να ουρήσουν σε μια γωνιά του ή ακόμα και σε μια σκοτεινή μεριά του να κάνουν την συναλλαγή και την χρίση απαγορευμένων ψυχοτρόπων ουσιών.

Παρόλες αυτές τις αντιθέσεις ο δρόμος αλλάζει.

Το Μοναστήρι του Καρόλου, πόλος έλξης και ανάδειξης πολιτισμού σε ακόμα ένα ξεχασμένο στενοσόκακο της παλιάς πόλης.

Το μαγαζάκι με την μεσογειακή κουζίνα του Παγκόσμιου σεφ Μανώλη, θα δώσει έναν ακόμα τόνο μιας πολύπολιτησμικότητας σε αυτή την γειτονιά. Με το στέκι μεταναστών παραδίπλα να συμπλιρώνει στον δρόμο ένα πολύχρωμο ουράνιο τόξο συνύπαρξης και πολιτισμού που ανλάμπει.

Εδώ και οι τεχνίτες, με την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας , του ψηφιδωτού , και των παλιών τεχνών που ακόμα δεν χάθηκαν, του τσαγκάρη . της ράφτρας, του κορνιζά.

Ένα παζλ από μυρωδιά παράδοσης και σύγχρονης έκφρασης και δυνατοτήτων σαν μια πυγή αληλλεγγύης και συνύπαρξης των ανθρώπων με διαφορετικά βιώματα και άλλες κουλτούρες .

Αυτό όμως κάποιους ενοχλεί.

Με τον πιο αυθαίρετο τρόπο και ενάντια σε κάθε πρόταση αρμοδίων επιτροπών και των ίδιων των ανθρώπων της γειτονιάς, ό Άρχον Δήμαρχος Βοναπάρτης αυτής της πόλης αποφάσισε διαφορετικά.

Σε αυτόν τον δρόμο όσοι θα μπαίνουν ακόμα και οι τουρίστες για να θαυμάσουν τον εναπομείναντα στο ακέραιο Μιναρέ και την γραφικότητα του δρόμου, δεν θα τους επιτρέπεται να έχουν την δυνατότητα να κάτσουν σε μια καρέκλα και να πιούν τον καφέ τους . Αυτό θα επιτρέπεται σε όλους τους δρόμους της παλιάς πόλης αλλά όχι σε αυτό τον δρόμο.

Κι ενώ όλοι διαμαρτύρονται και απορούν στο γιατί αυτής της παράξενης μονομέρειας του Δημάρχου εκείνος απαντά :

Για να προστατεύσουμε τα στενά τις Παλιάς πόλης από επικείμενη πυρκαγιά.

Και καλά, όταν δε σε όλοι την πόλη τα τραπεζοκαθίσματα επιτρέπονται με διάνοιξη του δρόμου στα 3.50m να μπορεί να περνά πυροσβεστικό όχημα εδώ τι ακριβός αλλάζει από αυτή την διάταξη και δεν το επιτρέπει ;

Απάντηση καμιά.

Αυτό που δεν μας είπαν πάλι ποτέ οι αρμόδιοι είναι και αυτό:

Όταν περνάν τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διαμορφώνανε το στενό σε πεζόδρομο , με την προβλεπόμενη από τα σχέδια υπογειοποίηση καλωδίων , ύδρευσης, αλλά και δικτύου παροχής πυρόσβεσης με κουρνούς σε όλο το στενό, αυτό γιατί δεν το έκαναν ;

Γιατί κορόιδεψαν ακόμα μια φορά τους φορείς χρηματοδότησης του έργου και τι τα έκαναν αυτά τα λεφτά ;

Η μήπως ισχύει αυτό που όλοι συζητάνε στην γειτονιά .

Ότι από τη άλλη μεριά του δρόμου βρίσκονται τα ψηφαλάκια του Άρχων Δημάρχου και του παρατρεχάμενου Αντιδημάρχου που με ελάχιστους ψήφους τους έδωσαν το χρίσμα της εξουσίας, τώρα ζητάνε τα ανταλλάγματα τους.

Να μην μεταφερθεί η τουριστική κίνηση στη Χατζιμηχάλη Νταλιάνη γιατί αυτά τα έσοδα θα τα έχουμε χάσει εμείς που σας βγάλαμε στην εξουσία..

Τίποτα δεν είναι αλήθεια αλλά και τίποτα δεν μπορεί να είναι ψέμα όταν παίρνονται τέτοιες αποφάσεις, όταν το πελατειακό σύστημα δομής και εξουσίας ζει και βασιλεύει και όταν οι άρχοντες καλυπτόμενοι κάτω από ισχνές πλειοψηφείες κρύβονται σαν τις κότες όταν τους προκαλείς στην ουσία των πραγμάτων.

Μα όπως και να έχει το πράγμα.

Οι άρχοντες έρχονται και παρέρχονται . Η πρόοδος θα εξακολουθεί να υφίσταται παρόλα τα εμπόδια.

Και ο δρόμος θα εξακολουθεί να γράφει την δική του Ιστορία.