ΚΑΤΙ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 68

Απόψε,
το ντοματένιο το φεγγάρι
όπως ξεπρόβελνε από το λόφο
με ένα κυπαρισσάκι κεντημένο
-σαν τέλειος ίσκιος του λυγμού-
με πολτοποίησε.

Πολτός λοιπόν
και με θυμήθηκα
πάνω στην γέφυρα Μπιρ-Χακίμ
στο μάτι του προβολέα
-τέλειο φεγγάρι του Μαγιού-.
Γύρω ούτε μπάτσοι ούτε παιδιά,
μόνο η ενσάρκωση των μύθων
-καταζητούμενη-
κι ο Σηκουάνας
μαύρο πηχτό ποτάμι του έρωτα.

Απόψε,
τράνταξε το μετρό
τον κήπο μου τον κρεμαστό.
Κι εκείνη η πόλη..
αχ! εκείνη η πόλη
πλάνεψε τα κηπευτικά μου
με ευωδιές από οδοφράγματα.

ΡΟΥΛΑ ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗ