ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΥΧΗ ΣΤΗΣ ΕΥΧΕΣ ΤΟΥΣ
Μισού αιώνα χρόνια βαθιά, με φέρνουν κοντά σας και σας χαιρετώ.
Σαν ξεχασμένη μάγισσα του πιο σκοτεινού εφιάλτη οι αγωνιστικοί χαιρετισμοί μου.
Από την πιο βαρετή μικροαστική πραγματικότητα σας στέλνω και τις χιλιάδες των ευχών για ένα ακόμα χρόνο.

Σχεδόν τίποτα δεν μου ανήκει, παρόλο που ακόμα αισθάνομαι πως θα μπορούσαν όλα να είναι δικά μου Χωρίς να τα στερώ από κανέναν.

Με πάει η οργή του νέου, γιατί και εγώ ακόμα, μπορεί να είμαι παιδί….
Θλίβομαι σαν παιδί. Δεν είμαι πια δεκαέξι για να ακολουθήσω νομοτελειακά, την δίνη των καιρών, μα να που εξακολουθώ να κυνηγώ το άπιστο .
Ένα όνειρο που ακόμα δεν έφτασα. Τι κι αν είμαι παιδί…

Έχω συνηθίσει να κοιτώ το πάτωμα και να σηκώνω το κεφάλι ψηλά όταν όλα γύρω μας πονάνε πολύ. Μα ποτέ μου δεν έμαθα πόσα κεφάλια σε εκείνη την δύσκολη στιγμή κοιτούν ψιλά στις ακτίνες του ήλιου όσο καυτές κι αν είναι.

Στον ίδιο πάγκο με καθαρούς αγωνιστές ήπια το πρώτο μου τσιγάρο, στα μισά.
Και όταν το κρασί με το δάκρυ γινόταν φωτιά στα σώθηκα μου ξενυχτούσα σιωπηλός.
Το νερό και το ψωμί μου Έδωσα . Περήφανος που ήμουν τότε για μένα...που ποτέ δεν μου έkλεψε κανένας κάτι από τα δύο. Γιατί και τα δύο ποτέ δεν μου έφταναν …
Ορμητικά ποτάμια τα όνειρα, για το λίγο στο ψωμί και το λίγο στο νερό.
Και πάντα τα ποτάμια κάπου καταλήγουν, το θέμα είναι το τι αφήνουν πίσω τους, γιατί εμείς είμαστε το ποτάμι καλός ή κακώς και θέλουμε να βγούμε στη θάλασσα, στο όνειρο, ο καθένας στη δικιά του θάλασσα...
Μα εκείνα τα φράγματα που θέλαμε να πάμε λέει το ποτάμι πιο γρήγορα στην θάλασσα, ήταν πάντα αυτά που μας έκλεβαν το όνειρο για την δική μας θάλασσά.

..Δεν το θέλω, μα να πως βγαίνει πάλι .
Είμαι ό μικροαστός που ακόμα το λίγο παραπάνω σκέφτομε, ακόμα.
Εδώ έρχεσε λοιπόν και εσύ μικρέ πιτσιρίκο. Απολίτηκε, Άπειρε και Αμαθή.
Για να μου πεις σήμερα . Εγώ δεν ζητάω τίποτα. Απλώς τα θέλω όλα.
Σου λέω λοιπόν κι εγώ τώρα, με απόλυτη βεβαιότητα.
Δεν σου χρωστώ καμιά συγνώμη .
Δεν σε θέλω δίπλα μου ακόμα μαθητή.
Ούτε μαρτυρώ στις σκέψεις σου απολυτότητα. Τίποτα δεν μπορεί να είναι δικό σου όταν όλα σου ανήκουν για να τα πάρεις.
Φώναξε λοιπόν, τώρα που ακόμα το σουλούπι σου γεμίζει ενοχές όλους εκείνους που σου έμαθαν τα πάντα χωρίς να σου διδάξουν τίποτα.
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος που προσπερνάτε , πάει και έρχεται και πουθενά δεν φτάνει.

Πρόσεξε δεν προδίδετε τις σκέψεις όλων μας, αλλού τις πάτε που ίσως λίγοι να την αντέξουν να σας ακολουθήσουν.

Με κουρασμένο βλέμμα πια και ξεψυχισμένη φωνή πλέον, θα σου ψιθυρίσω κάτι που ακουγόταν και ακόμα ακούγεται μελωδία στ αυτιά μου:

Όταν λες πως κάτι δεν με ευχαριστεί. Διαμαρτυρία είναι,
Όταν λες αυτό που δεν με ευχαριστεί, δεν θα ξανασυμβεί. Αντίσταση είναι
Όταν όλα τα χαλασμένα στον μαυροπίνακα στάδια ζωής ,θα τα φάει η γομολάστιχα της οργής σας . Ανατροπή είναι
Χρώματα .
Χρώματα παντού από εδώ και στο εξής .
Γιατί δεν μπορεί άλλο να είναι όλη μας η ζωή ένας απέραντος μαύρος πίνακας.
Άπειρα χρώματα... μ 'αρέσουν οι κολορισμοί... στο τέλος βγάζουν κάθε φορά κάτι καινούριο...
Ας είναι οι χρονιές που θα ‘ρθουν γεμάτες χρώματα .
Μετά την οργή οι αναλαμπές.

Στην Αλκμήνη και τον Νικόλα.
Καλή στράτα στους πιο δυναμικούς χρόνους σας……

«Ήρθαν ειρηνικά. Δεν έχει χρήση βίας και ζήτησαν να διαμαρτυρηθούν "στον αέρα" για το θάνατο του 15χρονου»,
Περίπου είκοσι διαδηλωτές διέκοψαν σήμερα τη μετάδοση του δελτίου ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Για μερικά δευτερόλεπτα μεταδόθηκαν εικόνες διαδηλωτών προτού γίνει διακοπή για διαφημίσεις, ενώ το πρόγραμμα συνέχισε με στιγμιότυπα από την ομιλία του πρωθυπουργού στη ΚΟ της N. Δ.





ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΝΕΤ
«Η δράση μας είναι αποτέλεσμα μίας συσσωρευμένης πίεσης που λεηλατεί τις ζωές μας και όχι μόνο μία συγκινησιακή έκρηξη με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από την
αστυνομία. Είμαστε μία ακόμη συλλογικότητα, κομμάτι της εξέγερσης που συμβαίνει.

» Ενάντια στην εξημέρωση από τα ΜΜΕ, προβαίνουμε σε παρέμβαση-παρεμβολή στη ροή του προγράμματος της ΕΡΤ. Θεωρούμε ότι τα ΜΜΕ συστηματικά καλλιεργούν το φόβο. Αντί να
ενημερώνουν παραπληροφορούν. Παρουσιάζουν μια πολύμορφη εξέγερση σαν τυφλή εκτόνωση.

» Εξηγούν την κοινωνική έκρηξη με όρους ποινικούς και όχι πολιτικούς. Αποκρύπτουν επιλεκτικά τα πραγματικά γεγονότα. Προβάλλουν μία εξέγερση σαν ένα ακόμη θέαμα που
πρέπει απλά να παρακολουθούμε μέχρι να αρχίσει το επόμενο σήριαλ. Τα ΜΜΕ μετατρέπονται καθημερινά σε μέσα καταστολής της ελεύθερης και δημιουργικής σκέψης.

» Να αυτοοργανωθούμε. Καμία αυθεντία δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματά μας. Χρειάζεται να συναντηθούμε με άλλους ανθρώπους. Να μετατρέψουμε τους δημόσιους χώρους –
τους δρόμους, τις πλατείες, τα πάρκα, τις σχολές -σε χώρους αδιαμεσολάβητης έκφρασης. Να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο για να συνδιαμορφώσουμε τον λόγο και τις δράσεις μας.

» Να μην φοβηθούμε, να κλείσουμε τις τηλεοράσεις, να βγούμε από τα σπίτια μας, να συνεχίσουμε να διεκδικούμε, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Καταγγέλλουμε την αστυνομική βία – Αμεση αποφυλάκιση των συλληφθέντων διαδηλωτών. Για την ανθρώπινη
χειραφέτηση και την ελευθερία».

«Δεν υπάρχει άλλος δρόμος μάτια μου.
Γιατί τον δρόμο τον ανοίγεις
Προχωρώντας.»
Δ. Αποστολάκης
ΧΑΪΝΗΔΕΣ

Εκείνο το Σάββατο 6/12/2008, όταν όλοι βρεθήκαμε μπροστά σε μια πρωτοφανή έκρηξη οργής η οποία κατέκλυσε όλα τα σχολεία της χώρας. Τα παιδιά μας βρέθηκαν στο στόχαστρο μιας κάνης, βρέθηκαν απέναντι από μια ανάλγητη εξουσιαστική τακτική ή οποία ως τώρα τα τρομοκρατούσε, τώρα όμως τα δολοφονεί.
Όλα αυτά τα χρόνια με την δική μας ανοχή και ευθύνη κατασκευάσαμε ένα κράτος δολοφόνο, κρύβοντας τους την αλήθεια.
θέλοντας λέει να τα προστατεύσουμε, ωραιοποιούσαμε το μέλλον τους, ένα μέλλον που οι κυβερνώντες τους έχουν ήδη κλέψει, και εμείς κρυβόμαστε πίσω από δύο και τρις δουλειές για να τους τα προσφέρουμε λέει όλα. Κρυβόμαστε κάτω από την ποδιά κάθε άρχοντα εξουσίας, συμβιβασμένοι, εκλιπαρώντας και ξεπουλώντας κάθε ηθική μας αξία, για το καλό τους λέει.
Όμως τα παιδιά, όπως και το απέδειξαν όλες αυτές μέρες, αντιλαμβάνονται τα πάντα και μας απάντησαν.
Είμαστε μόλις 15 χρονών αλλά σκεφτόμαστε και έχουμε όνειρα.
Αν αυτό είναι αμάρτημα ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΜΑΣ
Το απέδειξαν με τις ειρηνικές τους πορείες διαμαρτυρίας, το πένθος τους αλλά και την ανάγκη τους να ξεσπάσουν την οργή τους και δηλώσουν επιτέλους ότι υπάρχουν, ότι η ζωή που τους ετοιμάζουμε δεν πάει παρακάτω.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία . Τα όνειρά τους ΠΟΤΕ.

Αυτά τα παιδιά ξετύλιξαν στα έκπληκτα μάτια μας, μια πρωτοφανή πολιτική ωριμότητα, που έδωσαν μαθήματα δημοκρατίας, ηθικής, αλληλεγγύης, εντιμότητας, στους απανταχού τρομοκράτες της εξουσίας, οι οποίοι με τρεις σφαίρες στόχευαν και στοχεύουν χρόνια τώρα στην καρδιά της δημοκρατίας, στην καρδιά των παιδιών μας. Στις ελπίδες και τα όνειρα τους
Αν αυτά είναι τα παιδιά μας στην πραγματικότητα και όχι οι παραμόρφωνες εικόνες των ταραξιών που μας βομβαρδίζουν αυτές τις μέρες από τα θλιβερά κατευθυνόμενα μέσα ενημέρωσης.
Και εδώ, η ευθύνη των μεγάλων και του σχολείου. Είμαστε όλοι έκπτωτη, από την ανοχή μας που τώρα γίνεται ενοχή μας.
Αν αυτά είναι τα παιδιά μας, που με θάρρος και παρρησία εξέφρασαν την αντίθεσή τους σε ότι το κράτος προορίζει γι’ αυτά ήρθε η ώρα να τα ακούσουμε προσεκτικά.
Κάτι λένε :
Για την άθλια εκπαιδευτική πολιτική με άξονες το νόμο πλαίσιο και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Για την ανυπαρξία παιδαγωγικής αγωγής στα σχολεία της χώρας μας, άυλων αξιών όπως της ευθύνης, της συλλογικότητας, τής αλληλεγγύης , της δημοκρατίας και του ανθρώπινου ήθους.
Για την αντιλαϊκή οικονομική πολιτική εν μέσω σκανδάλων και το αβέβαιο μέλλον στην κατάχτηση πτυχίων χωρίς αντίκρισμα .
Για την αγορά εργασίας των απασχολούμενων των 400 ευρώ,
Για την καταλήστευση από τις τράπεζες και τα δημόσια ταμεία επιβάλλοντας μια ακράτητη καταναλωτική μανία εξανεμίζοντας τα οικογενειακά εισοδήματα.
Για την απόλυτη ατιμωρησία των ανθρώπων που αποτελούν τα ρουσφέτια της εξουσίας, την έλλειψη αξιοκρατίας και διαφάνειας, τα σκάνδαλα και τις μίζες εκατομμυρίων ευρώ.
Για την ασέβεια απέναντι στα παρεχόμενα αγαθά της φύσης, με την καταλήστευση των φυσικών πόρων και την καταστροφή που προκαλεί η αδιέξοδη οικονομία του κέρδους τους στο κατεστραμμένο περιβάλλον, που θα τους παραδώσουμε.
Τότε λοιπόν ποιο το μέλλον που απομένει ;

Τα παιδιά βαρέθηκαν την κοροϊδία, Η εξέγερση αυτής της χαρισματικής γενιάς που θα έχει τις περισσότερες γνώσεις, τα περισσότερα χωρίς αντίκρισμα πτυχία, δεν έχει ίχνος αναρχίας και χάους, έχει ενεργούς μικρούς πολίτες, έντιμους και σκεπτόμενους που μας κάνουν περήφανους.
Αν αυτά είναι τα παιδιά μας δεν έχουμε παρά να σεβαστούμε τις επιλογές τους . Δεν θα αφήσουμε κανέναν να τα βαφτίσει ταραξίες, κουκουλοφόρους και τρομοκράτες!
Κάθε γενιά έχει δικαίωμα στη ζωή και στο όνειρο,,
Στα παιδιά των 15 χρονών που κάποιοι έχουν ήδη στερήσει από το μέλλον τους την δουλειά και το όνειρο , φτάνουν τώρα και οι κρατικοδίαιτοι αστυνομικοί τους να τους στερούν και τη ζωή.
Θα τους αφήσουμε ακόμα να το κάνουν αυτό ;

Όλοι και όλες ας είμαστε δίπλα στα παιδιά μας, τούτες τις δύσκολες ώρες .
Να τα στηρίξουμε, αλλά και να τα προστατεύσουμε από την «υπερπροστασία» της αστυνομίας που δολοφονεί και των κυβερνήσεων που καταστρέφει κάθε ελπίδα της νέας γενιάς.
Ας τους δώσουμε τώρα το δικαίωμα να αποφασίσουν κι αυτά για το μέλλον τους. Χωρίς συμβουλές , ερμηνείες και καθοδήγηση.
Τα καθοδηγεί η ίδια τους η ανάγκη να βγουν στα όνειρα τους . Και αυτό αρκεί.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ...
Δεν πέθανες .
Κανείς δεν θα πεθάνει από εδώ και στο εξής.
Μπορεί το κράτος να έχει τον καλύτερο και πιο σύγχρονο εξοπλισμό. ( Νομίζει)
Φτώχια εξαθλίωση ανεργία φόβος ανασφάλεια και Σφαίρες.
Όμως Αλέξανδρε δεν έχει το πιο κατάλληλο το πιο δυνατό το πιο ακατανίκητο.
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ.
Αυτά δεν μπορούν να τα σκοτώσουν με ΤΙΠΟΤΑ.
Αυτά θα είναι από εδώ και στο εξής για όλους μας οι δικές μας σφαίρες στην σάπια κοινωνία τους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ