Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008

Δεν σου είπα ψέματα ούτε μια φορά.

Ήθελες να φύγεις και να πετάξεις λες

Σε άλλους κόσμους που ονειρεύτηκες

Μα πάντα εδώ γυρνούσες ανάμεσα μας να αλλάξεις αυτό που δεν σου άρεσε.

Και να φτιάξεις ήθελες αυτό που πάντα ονειρεύτηκες.

Γκουίντο.

Τα δένδρα ριζώνουν πάντα βαθιά στην γη.

Για να αγγίξουν στους ουρανούς τα φυλλώματα τους

Θα συνεχίσουμε…….






Ο μαχόμενος δημοσιογράφος, ο πεισματάρης αγωνιστής, ο φωτισμένος αριστερός Γκουίντο Τσιόφφι χτυπήθηκε από τον αιφνίδιο θάνατο στα 55 χρόνια του.

Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ιταλία, με σπουδές στη μηχανολογία και τις οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, συνδέθηκε από μικρός με την ιταλική ριζοσπαστική Αριστερά (μέσα από τις γραμμές του «Μανιφέστου») και το διεθνιστικό κίνημα αλληλεγγύης στην αγωνιζόμενη Παλαιστίνη.

Από το 1975 μέχρι σήμερα, δούλεψε στις εφημερίδες «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», «ΒΗΜΑ», «ΕΙΔΗΣΕΙΣ» και «ΕΞΟΥΣΙΑ», στην ΕΡΤ και στον ΣΚΑΙ 100.3, καθώς και σε αρκετά περιοδικά. Συνειδητοποιημένος εργαζόμενος, αγωνίστηκε με συνέπεια για τα δικαιώματα όλων όσοι δουλεύουν στα ΜΜΕ, συμμετείχε ενεργά στην ΕΣΗΕΑ (ήταν μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου της όταν διεγράφη ο ρυπαρός Μαυροτρύπας…), πρωτοστάτησε σε όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις του κλάδου και γι’ αυτό εδώ και αρκετά χρόνια ήταν στη «μαύρη λίστα» των μεγαλοεργοδοτών της «ενημέρωσης».

Ο Γκουίντο —και στην Ελλάδα— συμμετείχε ενεργά στο αριστερό κίνημα. Από το ΕΚΚΕ και το «αντιιμπεριαλιστικό ΠΑΣΟΚ» των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης, συνέχισε, ως ανένταχτος, τη δράση του για να συναντηθεί με το Δίκτυο το 2002, το καλοκαίρι της «αντιτρομοκρατικής» υστερίας. Πρωτοστάτησε στην πραγματοποίηση των αποστολών αλληλεγγύης στο Ιράκ (2003), την Παλαιστίνη (2005), και το Λίβανο (2006), σε δεκάδες κινητοποιήσεις διεθνιστικής αλληλεγγύης και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ριζοσπαστικής αριστερής ομάδας Ιταλών/ίδων που ζουν στην Ελλάδα BELLA CIAO.

Ο σύντροφος Γκουίντο Τσιόφφι, ένας πραγματικός αντάρτης της καθημερινότητας, λιτός, αψύς και ανυποχώρητος, πολυμαθέστατος και σεμνός, αυτοσαρκαστικός και μαχητικός, υπήρξε ένα από τα εκλεκτότερα παιδιά της γενιάς που θέλησε να αλλάξει τον κόσμο. Και αυτό τον αγώνα συνέχισε μέχρι τέλους.

Καλό ταξίδι, Γκουίντο…



Δεν υπάρχουν σχόλια: