ΚΙ ΕΙΔΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΓΙΟΡΤΕΣ.

Και έφτιαξε η καρδιά μου.

Τα μάτια μου δεν βρίσκουνε

Μάτια να κοιταχτούμε.

Μα βρίσκουμε πηγές χαράς

Πάλι να ξεχαστούνε.

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗ ΣΠΙΝΑ

Δεν κατάλαβα πως τούτος ο καιρός στις άνοιξης τα μέρη, έφερε μαζί του χαρές και αγωνίες.

Ένα ζυμάρι ανθρώπων….

Ένα καλωσόρισμα την πρωτομαγιά στο χωριό τις Σπίνας.

Το κατοικούν τρεις οικογένειες. Έπρεπε να πούμε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους το χρόνια πολλά. Περάσαμε λοιπόν και από τα τρία σπίτια του χωρίου. Η χαρά έρεε άφθονη στο καλωσόρισμα τους, μαζί με την ρακί και τα χαμόγελα στα ανοιχτά πρόσωπα τους και στα υπέροχα αληθινά τους μάτια.

Στην συνέχεια όλα αυτά μεταμορφώθηκαν σε ύμνους και τραγούδια αφιερωμένα στην πανέμορφη φύση αυτού του τόπου.

Έτσι όλοι μαζί λοιπόν, κάτοικοι και επισκέπτες με το ριζίτικο και την μαντινάδα τραβήξαμε για το μονοπάτι τις Σπίνας. Θρύλοι και ιστορίες άλλων εποχών ξετυλίγονταν μπροστά μας.

Το φαράγγι μας κατέβασε στον Αγ. Ειρηναίο και μετά στην Κάνδανο.

Η χαρά έμελλε να γίνει αγωνία και οργή μπροστά στο λαβωμένο βουνό.

Ως πότε λοιπόν, μια φωνή βαριά θα σπαράζει μέσα μας . Το δάκρυ της ψυχής δεν τρέχει, ποτάμι γίνεται στα σώθηκα μας και μας παρασέρνει στην δίνη της απόφασης . Το κακό αυτό θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Και θα το σταματήσουμε.

Και να που λίγες μέρες μετά, η Επιθεώρηση Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδας έδωσε την απόφαση.

Απαγορεύει κάθε δραστηριότητα εξόρυξης στην συγκεκριμένη περιοχή.

Το ριζίτικο και οι μαντινάδες στη Σπίνα γίνανε ευχές που έπιασαν τόπο...

Εκεί που πριν λίγο καιρό τα ποδήλατα και οι διαβάτες στο φαράγγι , κατέθεταν το μεγαλείο της απόφασης τους, τόσο βαθιά σε αυτόν τον τόπο , που οι υλοτόμοι και λατόμοι της ζωής μας φορώντας την στολή εξουσίας και του κέρδους χάθηκαν και λούφαξα μπροστά στην οργή μας.

Τώρα αυτό που τους μένει είναι να σκαρφίζονται τρόπους και μεθόδους να μην χάσουν και τα γλυκά μας ψιφλάκια…

Πάμε για άλλα.

BookCrossing στα Χανιά

350 βιβλία διάσπαρτα παντού σε όλα τα σημεία της πόλης μας.

Σαν να λέμε μια βιβλιοθήκη ολόκληρη που την σκόρπισαν για να την διαβάσουμε εμείς που θα τα βρούμε….

Κι αν δεν τα βρούμε ;

Έξι άνθρωποι όλοι κι όλοι . Μας έφεραν στα Χάνια κι άλλους 60 .

Ήταν αρκετοί για να μας πείσουν ότι ένα βιβλίο σαν το διαβάσεις δεν μπορεί να χαθεί , να ξεχαστεί σε ένα ράφι μιας βιβλιοθήκης ή σε μια στοίβα αποθηκευμένων βιβλίων σε κάποια αποθήκη. Μπορεί να ζήσει και να ταξιδεύει από χέρι σε χέρι και να χαρίζει την ομορφιά και το στόλισμα που φρόντισε γι αυτό ο συγγραφέας του.

Ταξιδεύουν λοιπόν και τα βιβλία.

Ταξιδεύουν τα βιβλία στα Χανιά μας.

Ταξιδέψαμε κι εμείς για λίγο μαζί με όλους αυτούς τους ανθρώπους που την αγάπη τους για το βιβλίο την κάνουνε ζωή.

Ναι ! το βιβλίο έχει ζωή.

Δεν έχω τίποτα να πω μετά από αυτήν την χορταστική γλυκιά γεύση αυτών των ημερών που μας χάρισαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι.

Θα ήταν άδοξο και ανεπίτρεπτο όμως να μην πω κι εγώ ένα μεγάλο ευχάριστο σε όλους αυτούς τους επισκέπτες μας, που χάρισαν στα Χανιά μας αυτό το υπέροχο δώρο.

Ας πούμε ότι το κάνω αυτό, σαν ελάχιστη συνεισφορά σε αυτό που θα έπρεπε στην ουσία να έχουν κάνει όλοι οι Χανιώτες.

Να ευχαριστήσω θα ήθελα τους φίλους και τις φίλες από τα Χάνια που μόχθησαν μέσα από υπεράνθρωπες προσπάθειες κάποιες στιγμές να αποδείξουν ότι η ζωή είναι στα χέρια μας .

Αρκεί εμείς να καταλάβουμε την δύναμη της συνεύρεσης και της συμπόρευσης σε στόχους και αφορμές που μας γεμίζουν την ζωή πλούσια σε αριστοκρατία ψυχής.

Ζωή που μας την έχουν κλέψει για λίγη δόξα και για λίγο χρήμα παραπάνω οι άρχοντες και οι πατέρες αυτού του τόπου .

http://bcgreece2008.blogspot.com/

ΜΑΤΙΑΣ ο Α΄

ΜΑΤΙΑΣ ο Α΄

Είκοσι παιδιά από το 4^ο Γυμνάσιο της πόλης μας παρουσιάζουν μια έκπληξη.

Με πίστη και αφοσίωση εκτελούν το όνειρο τους.

Να αντικαταστήσουν θέλουν την ζωή τους με ζωή.

Παίρνουν την τύχη τους στα χέρια τους , και αλλάζουν τα πάντα.

ΠΑΙΔΟΚΡΑΤΙΑ.

Που θα αντικαταστήσει λέει την Δημοκρατία των μεγάλων.

Ο μικρός βασιλιάς που γίνεται μεγάλος επαναστάτης .

Οι μεγάλοι κανονιστείς της τύχης μας που γίνονται μικροί και ασήμαντοι καθημερινοί επισκέπτες μιας ζωής που τους ετοίμασαν οι άλλοι.

Τα παιδιά δράττουν της ευκαιρίας να αρνηθούν το μοντέλο Ζωής που τους προσφέρουμε, Αρνούνται την μοναξιά και τον θάνατο μέσα από την κανονιστική επιβολή του πρέπει και του μη .

Κάνουν όλη την ζωή ένα παιχνίδι. Σταματούν τον πόλεμο και ξαναστέλνουν στα σχολεία όλους τους μεγάλους, Ενώ αυτά έχουν αποφασίσει .Δεν θα ξαναπάμε.

Η χαρά δεν τελειώνει . Αυτό που τελειώνει πάντα είναι η εμπειρία και η γνώση που στο διάβα τις ζώης θα μας είναι πάντα λίγη.

Χωρίς αυτήν ανακαλύπτουν ότι αποτυγχάνουν . Οι μεγάλοι επανέρχονται στα καθήκοντα τους και τα παιδιά παταγωδώς αποτυχημένα , ξαναγυρνούν στο καταπιεστικό καθεστώς των σχολείων, και της ζωής που τους προσφέρουμε ,με χαρά ολίγη.

Όμως αυτή την φορά ξέρουν καλά.

- Δεν θα υποχωρήσουμε, ούτε πρόκειται να απογοητευτούμε.

- θα επανέλθουμε σαν έχουμε κατακτήσει την γνώση και την εμπειρία.

Και αν αποτύχουμε και πάλι ;

Τότε και πάλι θα δοκιμάσουμε……

Η χαρά της ζωής μας ας είναι η ατέλειωτη γνώση.

Αυτά τα τρία σημάδια του καιρού της άνοιξης , θέλουν να μπορούν να αλλάξουν τα πάντα μέσα μας. Και σαν το καταφέρουν ; Τότε και μόνο τότε όλα γύρο μας θα αλλάζουν

Ω ! την παντέρημη την ζωή

και πώς με νταγιαντεύει.

Την μια να πιάσει τ΄ άπιαστο

Και όταν το πιάσει φεύγει….

ΚΑΛΟ ΘΕΡΜΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Χατζιμηχάλη Νταλιάνη

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο Δρόμος είχε την δική του Ιστορία. Ο κάθε δρόμος σε αυτή την πόλη κρύβει μέσα του μια δικιά του Ιστορία.

Παλιά λεγότανε σχινοπλοκάδικα. Σήμερα την ονομάζουν ΧατζιΜηχάλη Νταλιάνη.

Από τον περασμένο αιώνα και σε αυτή την γωνιά της Παλιάς Πόλης των Χανίων , ο δρόμος αποκτά το όνομα του από την κοινή δραστηριότητα των ανθρώπων σε αυτόν.

Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι για τετρακόσια χρόνια επί τουρκοκρατίας, εδώ συναθροίζονταν συχνά εκατοντάδες μουσουλμάνοι στον εναπομείναντα έως και σήμερα τον μιναρέ τους, η καθημερινότητα του δρόμου ήταν διαφορετική. Δεκάδες άνθρωποι από την μιαn άκρη του δρόμου έως την άλλη άπλωναν την κάνναβη, αφού πρώτα την είχαν επεξεργαστεί και την τύλιγαν σε απόσταση εκατοντάδων μέτριων φτιάχνοντας τα γνωστά σε όλους μας σχοινιά.

Επίσης μετά τον πόλεμο και έως και πριν λίγα χρόνια σε αυτό τον δρόμο έβρισκε κανείς τα λεγόμενα καπελάδικα. Καταστήματα που κοσμούσαν το γούστο και την αισθητική των Χανιωτών για κάθε βαλάντιο με μια απεριόριστη γκάμα κάθε είδους καπέλου.

Την δεκαετία του 90 εδώ ανοίγει και η πρώτη γκαλερι – καφε με την ονομασία έκφραση. Που πολύ σύντομα συγκεντρώνει όλο το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της πόλης.

Εδώ οι πρώτες συναντήσεις γεννήσαν το περιοδικό ΝΕΩΡΙΟ. Ένα περιοδικό που μιλούσε για τον πολιτισμό και την τέχνη στην πόλη . Αυτό το περιοδικό αν και δεν έζησε πολύ , κατάφερε όμως να επιβάλει και να κατακτήσει το αίτημα των Χανιωτών το να γίνουν οι χώροι των παλαιών Νεωρίων πολιτιστικοί χώροι. Κάτι που ζήσαμε όλοι μας εν μέρη από το 1996 έως του σεισμούς του 2006 όπου και έπαψαν να λειτουργούν λόγω έλειψες χρημάτων και ευαισθησίας των αρχών της πόλης και των κυβερνόντων μας.

Αυτός ό δρόμος έχει ιστορία.

Και απ΄ ότι όλα δείχνουν δεν θα πάψει να έχει.

…. Πριν τέσσερα χρόνια αυτός ο δρόμος μετά από πολλές εκκλήσεις και αιτήματα θα γίνει ο πρώτος ουσιαστικός πεζόδρομος. Πολλές οι προσδοκίες αλλά όπως κάθε φορά συμβαίνει ( το νέο πάντα τρομάζει ) πολλές και οι αντεκκλήσεις.

Κάτοικοι και καταστηματάρχες αποδέχονται την αναβάθμιση της γειτονιάς τους.

Κάποιοι πάλι διστάσουν και κάποιοι αντιδρούν . Φοβούνται ότι αυτό το νέο θα τους ξεβολέψει από τον γελοίο μικροαστισμό τους να εξακολουθούν να θέλουν το αυτοκίνητο τους μπροστά στην πόρτα τους, μέσα στα στενά σοκάκια τις παλιάς πόλης.

Εξακολουθούν να θέλουν τον δρόμο ένα ακόμα σκοτεινό και βρόμικο στενοσόκακο που δεν θα το βρομίζουν οι ξενομπάτες τουρίστες. Άσχετα αν σε αυτό θα εξακολουθούν να βρίσκουν καταφυγή οι κάθε λογής περιθωριοποιημένοι άνθρωποι έστω για να ουρήσουν σε μια γωνιά του ή ακόμα και σε μια σκοτεινή μεριά του να κάνουν την συναλλαγή και την χρίση απαγορευμένων ψυχοτρόπων ουσιών.

Παρόλες αυτές τις αντιθέσεις ο δρόμος αλλάζει.

Το Μοναστήρι του Καρόλου, πόλος έλξης και ανάδειξης πολιτισμού σε ακόμα ένα ξεχασμένο στενοσόκακο της παλιάς πόλης.

Το μαγαζάκι με την μεσογειακή κουζίνα του Παγκόσμιου σεφ Μανώλη, θα δώσει έναν ακόμα τόνο μιας πολύπολιτησμικότητας σε αυτή την γειτονιά. Με το στέκι μεταναστών παραδίπλα να συμπλιρώνει στον δρόμο ένα πολύχρωμο ουράνιο τόξο συνύπαρξης και πολιτισμού που ανλάμπει.

Εδώ και οι τεχνίτες, με την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας , του ψηφιδωτού , και των παλιών τεχνών που ακόμα δεν χάθηκαν, του τσαγκάρη . της ράφτρας, του κορνιζά.

Ένα παζλ από μυρωδιά παράδοσης και σύγχρονης έκφρασης και δυνατοτήτων σαν μια πυγή αληλλεγγύης και συνύπαρξης των ανθρώπων με διαφορετικά βιώματα και άλλες κουλτούρες .

Αυτό όμως κάποιους ενοχλεί.

Με τον πιο αυθαίρετο τρόπο και ενάντια σε κάθε πρόταση αρμοδίων επιτροπών και των ίδιων των ανθρώπων της γειτονιάς, ό Άρχον Δήμαρχος Βοναπάρτης αυτής της πόλης αποφάσισε διαφορετικά.

Σε αυτόν τον δρόμο όσοι θα μπαίνουν ακόμα και οι τουρίστες για να θαυμάσουν τον εναπομείναντα στο ακέραιο Μιναρέ και την γραφικότητα του δρόμου, δεν θα τους επιτρέπεται να έχουν την δυνατότητα να κάτσουν σε μια καρέκλα και να πιούν τον καφέ τους . Αυτό θα επιτρέπεται σε όλους τους δρόμους της παλιάς πόλης αλλά όχι σε αυτό τον δρόμο.

Κι ενώ όλοι διαμαρτύρονται και απορούν στο γιατί αυτής της παράξενης μονομέρειας του Δημάρχου εκείνος απαντά :

Για να προστατεύσουμε τα στενά τις Παλιάς πόλης από επικείμενη πυρκαγιά.

Και καλά, όταν δε σε όλοι την πόλη τα τραπεζοκαθίσματα επιτρέπονται με διάνοιξη του δρόμου στα 3.50m να μπορεί να περνά πυροσβεστικό όχημα εδώ τι ακριβός αλλάζει από αυτή την διάταξη και δεν το επιτρέπει ;

Απάντηση καμιά.

Αυτό που δεν μας είπαν πάλι ποτέ οι αρμόδιοι είναι και αυτό:

Όταν περνάν τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διαμορφώνανε το στενό σε πεζόδρομο , με την προβλεπόμενη από τα σχέδια υπογειοποίηση καλωδίων , ύδρευσης, αλλά και δικτύου παροχής πυρόσβεσης με κουρνούς σε όλο το στενό, αυτό γιατί δεν το έκαναν ;

Γιατί κορόιδεψαν ακόμα μια φορά τους φορείς χρηματοδότησης του έργου και τι τα έκαναν αυτά τα λεφτά ;

Η μήπως ισχύει αυτό που όλοι συζητάνε στην γειτονιά .

Ότι από τη άλλη μεριά του δρόμου βρίσκονται τα ψηφαλάκια του Άρχων Δημάρχου και του παρατρεχάμενου Αντιδημάρχου που με ελάχιστους ψήφους τους έδωσαν το χρίσμα της εξουσίας, τώρα ζητάνε τα ανταλλάγματα τους.

Να μην μεταφερθεί η τουριστική κίνηση στη Χατζιμηχάλη Νταλιάνη γιατί αυτά τα έσοδα θα τα έχουμε χάσει εμείς που σας βγάλαμε στην εξουσία..

Τίποτα δεν είναι αλήθεια αλλά και τίποτα δεν μπορεί να είναι ψέμα όταν παίρνονται τέτοιες αποφάσεις, όταν το πελατειακό σύστημα δομής και εξουσίας ζει και βασιλεύει και όταν οι άρχοντες καλυπτόμενοι κάτω από ισχνές πλειοψηφείες κρύβονται σαν τις κότες όταν τους προκαλείς στην ουσία των πραγμάτων.

Μα όπως και να έχει το πράγμα.

Οι άρχοντες έρχονται και παρέρχονται . Η πρόοδος θα εξακολουθεί να υφίσταται παρόλα τα εμπόδια.

Και ο δρόμος θα εξακολουθεί να γράφει την δική του Ιστορία.

ΟΙ Από-Φασιστικοί Λεβεντομαλάκε Κρητηκοπαλικαράδες μας

ΕΔΩ

Τους καμαρώσατε τους Λεβέντες τις Ε.Κ.Ε.Π. ?

Σίγουρα λοιπόν θα καμαρώσατε και το περίσσιο θάρρος τους από την εκμεταλλευόμενη «Κρητηκή λεβεντιά» τους, που αρπάζουν από το ιστορικό παρελθόν του τόπου μας.

Σίγουρα λοιπόν θα καμαρώσατε και την αποφασιστικότητα τους για μια Ελλάδα
εδαφικά ανεξάρτητη, υπερήφανη, αλλά και από-φασιστική.

Θα καμαρώσατε έναν ακόμα Λεβεντο- μαλάκα πλαισιωμένο με πέντε μικρά παιδιά που θέλει να μας πείσει ότι αυτή είναι η Κρητηκή λεβεντιά, πάντα σε Ελληνική διάλεκτο με την ντόπια προφορά αυτή την φορά. Ούτε στα Τούρκικα . Ούτε στα Κουρδικά....

Δεν μας είπαν όμως : Ποιος Κρητηκός, ξεζώνει τα, άρματα του για να επιδείξει μαγκιά και παλικαροσύνη.

Ακόμα και σήμερα, όλοι οι Κρητηκοί σεβαστήκατε και σεβόμαστε τις αρχές των προγόνων μας.

Τα όπλα τα είχαμε όταν μας χρειαστήκανε , για να τα έχουμε όταν πάλι μας χρειαστούνε.

Στους γάμους και τα πανηγύρια μόνο, ανήκει αυτή η ψευτομαγκιά και το νταηλίκι αυτής της πλαστής εθνηκοπροστασίας τους.

Εκείνο πάλι που ποτέ δεν μας είπαν και που συνειδητά την κάνουνε γαργάρα οι λεβέντες είναι:

Το σημερινό πρόβλημα της Κρήτης σε μια απτή πραγματικότητα που συνειδητά δεν μπόρεσαν ποτέ να δούνε οι γνωστοί λεβεντολάγνοι Κρητηκοπαλικαράδες.

Δείτε λοιπό και αυτό : http://hania-sos.blogspot.com

Πανελλαδική ΠΟΔΗΛΑΤΟΠΟΡΕΙΑ(6 Απριλίου 2008) - πρόσκληση!

ΧΑΝΙΑ ΣΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΠΛ. ΑΓΟΡΑΣ

Μια Ποδηλατοβόλτα στις Βρύσες Αποκώρονα μπορεί να έχει και τα απρόοπτα της.

Ω τι ατυχία .......
γαμώ τις αλυσίδες του δυπλου ποδηλάτου......

Μα δεν μασάμε...
όλα μπορούν να γίνουν αν βαθειά το επιθυμείς.Χρειάστηκε να χάσουμε ένα μικρο κομάτι αυτής της υπέροχης βόλτας
Μα τα καταφέραμε, το διπλό ποδήλατο στάθηκε και πάλι αντάξιο της επιθυμίας μας
Η βόλτα ήταν υπέροχη και μετά την επισκευή της αλυσίδας.
Ηταν άλλωστε μια απο της πιο όμορφες και γλυκές στιγμές αυτής της βόλτας.