ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΥΧΗ ΣΤΗΣ ΕΥΧΕΣ ΤΟΥΣ
Μισού αιώνα χρόνια βαθιά, με φέρνουν κοντά σας και σας χαιρετώ.
Σαν ξεχασμένη μάγισσα του πιο σκοτεινού εφιάλτη οι αγωνιστικοί χαιρετισμοί μου.
Από την πιο βαρετή μικροαστική πραγματικότητα σας στέλνω και τις χιλιάδες των ευχών για ένα ακόμα χρόνο.

Σχεδόν τίποτα δεν μου ανήκει, παρόλο που ακόμα αισθάνομαι πως θα μπορούσαν όλα να είναι δικά μου Χωρίς να τα στερώ από κανέναν.

Με πάει η οργή του νέου, γιατί και εγώ ακόμα, μπορεί να είμαι παιδί….
Θλίβομαι σαν παιδί. Δεν είμαι πια δεκαέξι για να ακολουθήσω νομοτελειακά, την δίνη των καιρών, μα να που εξακολουθώ να κυνηγώ το άπιστο .
Ένα όνειρο που ακόμα δεν έφτασα. Τι κι αν είμαι παιδί…

Έχω συνηθίσει να κοιτώ το πάτωμα και να σηκώνω το κεφάλι ψηλά όταν όλα γύρω μας πονάνε πολύ. Μα ποτέ μου δεν έμαθα πόσα κεφάλια σε εκείνη την δύσκολη στιγμή κοιτούν ψιλά στις ακτίνες του ήλιου όσο καυτές κι αν είναι.

Στον ίδιο πάγκο με καθαρούς αγωνιστές ήπια το πρώτο μου τσιγάρο, στα μισά.
Και όταν το κρασί με το δάκρυ γινόταν φωτιά στα σώθηκα μου ξενυχτούσα σιωπηλός.
Το νερό και το ψωμί μου Έδωσα . Περήφανος που ήμουν τότε για μένα...που ποτέ δεν μου έkλεψε κανένας κάτι από τα δύο. Γιατί και τα δύο ποτέ δεν μου έφταναν …
Ορμητικά ποτάμια τα όνειρα, για το λίγο στο ψωμί και το λίγο στο νερό.
Και πάντα τα ποτάμια κάπου καταλήγουν, το θέμα είναι το τι αφήνουν πίσω τους, γιατί εμείς είμαστε το ποτάμι καλός ή κακώς και θέλουμε να βγούμε στη θάλασσα, στο όνειρο, ο καθένας στη δικιά του θάλασσα...
Μα εκείνα τα φράγματα που θέλαμε να πάμε λέει το ποτάμι πιο γρήγορα στην θάλασσα, ήταν πάντα αυτά που μας έκλεβαν το όνειρο για την δική μας θάλασσά.

..Δεν το θέλω, μα να πως βγαίνει πάλι .
Είμαι ό μικροαστός που ακόμα το λίγο παραπάνω σκέφτομε, ακόμα.
Εδώ έρχεσε λοιπόν και εσύ μικρέ πιτσιρίκο. Απολίτηκε, Άπειρε και Αμαθή.
Για να μου πεις σήμερα . Εγώ δεν ζητάω τίποτα. Απλώς τα θέλω όλα.
Σου λέω λοιπόν κι εγώ τώρα, με απόλυτη βεβαιότητα.
Δεν σου χρωστώ καμιά συγνώμη .
Δεν σε θέλω δίπλα μου ακόμα μαθητή.
Ούτε μαρτυρώ στις σκέψεις σου απολυτότητα. Τίποτα δεν μπορεί να είναι δικό σου όταν όλα σου ανήκουν για να τα πάρεις.
Φώναξε λοιπόν, τώρα που ακόμα το σουλούπι σου γεμίζει ενοχές όλους εκείνους που σου έμαθαν τα πάντα χωρίς να σου διδάξουν τίποτα.
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος που προσπερνάτε , πάει και έρχεται και πουθενά δεν φτάνει.

Πρόσεξε δεν προδίδετε τις σκέψεις όλων μας, αλλού τις πάτε που ίσως λίγοι να την αντέξουν να σας ακολουθήσουν.

Με κουρασμένο βλέμμα πια και ξεψυχισμένη φωνή πλέον, θα σου ψιθυρίσω κάτι που ακουγόταν και ακόμα ακούγεται μελωδία στ αυτιά μου:

Όταν λες πως κάτι δεν με ευχαριστεί. Διαμαρτυρία είναι,
Όταν λες αυτό που δεν με ευχαριστεί, δεν θα ξανασυμβεί. Αντίσταση είναι
Όταν όλα τα χαλασμένα στον μαυροπίνακα στάδια ζωής ,θα τα φάει η γομολάστιχα της οργής σας . Ανατροπή είναι
Χρώματα .
Χρώματα παντού από εδώ και στο εξής .
Γιατί δεν μπορεί άλλο να είναι όλη μας η ζωή ένας απέραντος μαύρος πίνακας.
Άπειρα χρώματα... μ 'αρέσουν οι κολορισμοί... στο τέλος βγάζουν κάθε φορά κάτι καινούριο...
Ας είναι οι χρονιές που θα ‘ρθουν γεμάτες χρώματα .
Μετά την οργή οι αναλαμπές.

Στην Αλκμήνη και τον Νικόλα.
Καλή στράτα στους πιο δυναμικούς χρόνους σας……

«Ήρθαν ειρηνικά. Δεν έχει χρήση βίας και ζήτησαν να διαμαρτυρηθούν "στον αέρα" για το θάνατο του 15χρονου»,
Περίπου είκοσι διαδηλωτές διέκοψαν σήμερα τη μετάδοση του δελτίου ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Για μερικά δευτερόλεπτα μεταδόθηκαν εικόνες διαδηλωτών προτού γίνει διακοπή για διαφημίσεις, ενώ το πρόγραμμα συνέχισε με στιγμιότυπα από την ομιλία του πρωθυπουργού στη ΚΟ της N. Δ.





ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΝΕΤ
«Η δράση μας είναι αποτέλεσμα μίας συσσωρευμένης πίεσης που λεηλατεί τις ζωές μας και όχι μόνο μία συγκινησιακή έκρηξη με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από την
αστυνομία. Είμαστε μία ακόμη συλλογικότητα, κομμάτι της εξέγερσης που συμβαίνει.

» Ενάντια στην εξημέρωση από τα ΜΜΕ, προβαίνουμε σε παρέμβαση-παρεμβολή στη ροή του προγράμματος της ΕΡΤ. Θεωρούμε ότι τα ΜΜΕ συστηματικά καλλιεργούν το φόβο. Αντί να
ενημερώνουν παραπληροφορούν. Παρουσιάζουν μια πολύμορφη εξέγερση σαν τυφλή εκτόνωση.

» Εξηγούν την κοινωνική έκρηξη με όρους ποινικούς και όχι πολιτικούς. Αποκρύπτουν επιλεκτικά τα πραγματικά γεγονότα. Προβάλλουν μία εξέγερση σαν ένα ακόμη θέαμα που
πρέπει απλά να παρακολουθούμε μέχρι να αρχίσει το επόμενο σήριαλ. Τα ΜΜΕ μετατρέπονται καθημερινά σε μέσα καταστολής της ελεύθερης και δημιουργικής σκέψης.

» Να αυτοοργανωθούμε. Καμία αυθεντία δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματά μας. Χρειάζεται να συναντηθούμε με άλλους ανθρώπους. Να μετατρέψουμε τους δημόσιους χώρους –
τους δρόμους, τις πλατείες, τα πάρκα, τις σχολές -σε χώρους αδιαμεσολάβητης έκφρασης. Να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο για να συνδιαμορφώσουμε τον λόγο και τις δράσεις μας.

» Να μην φοβηθούμε, να κλείσουμε τις τηλεοράσεις, να βγούμε από τα σπίτια μας, να συνεχίσουμε να διεκδικούμε, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Καταγγέλλουμε την αστυνομική βία – Αμεση αποφυλάκιση των συλληφθέντων διαδηλωτών. Για την ανθρώπινη
χειραφέτηση και την ελευθερία».

«Δεν υπάρχει άλλος δρόμος μάτια μου.
Γιατί τον δρόμο τον ανοίγεις
Προχωρώντας.»
Δ. Αποστολάκης
ΧΑΪΝΗΔΕΣ

Εκείνο το Σάββατο 6/12/2008, όταν όλοι βρεθήκαμε μπροστά σε μια πρωτοφανή έκρηξη οργής η οποία κατέκλυσε όλα τα σχολεία της χώρας. Τα παιδιά μας βρέθηκαν στο στόχαστρο μιας κάνης, βρέθηκαν απέναντι από μια ανάλγητη εξουσιαστική τακτική ή οποία ως τώρα τα τρομοκρατούσε, τώρα όμως τα δολοφονεί.
Όλα αυτά τα χρόνια με την δική μας ανοχή και ευθύνη κατασκευάσαμε ένα κράτος δολοφόνο, κρύβοντας τους την αλήθεια.
θέλοντας λέει να τα προστατεύσουμε, ωραιοποιούσαμε το μέλλον τους, ένα μέλλον που οι κυβερνώντες τους έχουν ήδη κλέψει, και εμείς κρυβόμαστε πίσω από δύο και τρις δουλειές για να τους τα προσφέρουμε λέει όλα. Κρυβόμαστε κάτω από την ποδιά κάθε άρχοντα εξουσίας, συμβιβασμένοι, εκλιπαρώντας και ξεπουλώντας κάθε ηθική μας αξία, για το καλό τους λέει.
Όμως τα παιδιά, όπως και το απέδειξαν όλες αυτές μέρες, αντιλαμβάνονται τα πάντα και μας απάντησαν.
Είμαστε μόλις 15 χρονών αλλά σκεφτόμαστε και έχουμε όνειρα.
Αν αυτό είναι αμάρτημα ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΜΑΣ
Το απέδειξαν με τις ειρηνικές τους πορείες διαμαρτυρίας, το πένθος τους αλλά και την ανάγκη τους να ξεσπάσουν την οργή τους και δηλώσουν επιτέλους ότι υπάρχουν, ότι η ζωή που τους ετοιμάζουμε δεν πάει παρακάτω.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία . Τα όνειρά τους ΠΟΤΕ.

Αυτά τα παιδιά ξετύλιξαν στα έκπληκτα μάτια μας, μια πρωτοφανή πολιτική ωριμότητα, που έδωσαν μαθήματα δημοκρατίας, ηθικής, αλληλεγγύης, εντιμότητας, στους απανταχού τρομοκράτες της εξουσίας, οι οποίοι με τρεις σφαίρες στόχευαν και στοχεύουν χρόνια τώρα στην καρδιά της δημοκρατίας, στην καρδιά των παιδιών μας. Στις ελπίδες και τα όνειρα τους
Αν αυτά είναι τα παιδιά μας στην πραγματικότητα και όχι οι παραμόρφωνες εικόνες των ταραξιών που μας βομβαρδίζουν αυτές τις μέρες από τα θλιβερά κατευθυνόμενα μέσα ενημέρωσης.
Και εδώ, η ευθύνη των μεγάλων και του σχολείου. Είμαστε όλοι έκπτωτη, από την ανοχή μας που τώρα γίνεται ενοχή μας.
Αν αυτά είναι τα παιδιά μας, που με θάρρος και παρρησία εξέφρασαν την αντίθεσή τους σε ότι το κράτος προορίζει γι’ αυτά ήρθε η ώρα να τα ακούσουμε προσεκτικά.
Κάτι λένε :
Για την άθλια εκπαιδευτική πολιτική με άξονες το νόμο πλαίσιο και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Για την ανυπαρξία παιδαγωγικής αγωγής στα σχολεία της χώρας μας, άυλων αξιών όπως της ευθύνης, της συλλογικότητας, τής αλληλεγγύης , της δημοκρατίας και του ανθρώπινου ήθους.
Για την αντιλαϊκή οικονομική πολιτική εν μέσω σκανδάλων και το αβέβαιο μέλλον στην κατάχτηση πτυχίων χωρίς αντίκρισμα .
Για την αγορά εργασίας των απασχολούμενων των 400 ευρώ,
Για την καταλήστευση από τις τράπεζες και τα δημόσια ταμεία επιβάλλοντας μια ακράτητη καταναλωτική μανία εξανεμίζοντας τα οικογενειακά εισοδήματα.
Για την απόλυτη ατιμωρησία των ανθρώπων που αποτελούν τα ρουσφέτια της εξουσίας, την έλλειψη αξιοκρατίας και διαφάνειας, τα σκάνδαλα και τις μίζες εκατομμυρίων ευρώ.
Για την ασέβεια απέναντι στα παρεχόμενα αγαθά της φύσης, με την καταλήστευση των φυσικών πόρων και την καταστροφή που προκαλεί η αδιέξοδη οικονομία του κέρδους τους στο κατεστραμμένο περιβάλλον, που θα τους παραδώσουμε.
Τότε λοιπόν ποιο το μέλλον που απομένει ;

Τα παιδιά βαρέθηκαν την κοροϊδία, Η εξέγερση αυτής της χαρισματικής γενιάς που θα έχει τις περισσότερες γνώσεις, τα περισσότερα χωρίς αντίκρισμα πτυχία, δεν έχει ίχνος αναρχίας και χάους, έχει ενεργούς μικρούς πολίτες, έντιμους και σκεπτόμενους που μας κάνουν περήφανους.
Αν αυτά είναι τα παιδιά μας δεν έχουμε παρά να σεβαστούμε τις επιλογές τους . Δεν θα αφήσουμε κανέναν να τα βαφτίσει ταραξίες, κουκουλοφόρους και τρομοκράτες!
Κάθε γενιά έχει δικαίωμα στη ζωή και στο όνειρο,,
Στα παιδιά των 15 χρονών που κάποιοι έχουν ήδη στερήσει από το μέλλον τους την δουλειά και το όνειρο , φτάνουν τώρα και οι κρατικοδίαιτοι αστυνομικοί τους να τους στερούν και τη ζωή.
Θα τους αφήσουμε ακόμα να το κάνουν αυτό ;

Όλοι και όλες ας είμαστε δίπλα στα παιδιά μας, τούτες τις δύσκολες ώρες .
Να τα στηρίξουμε, αλλά και να τα προστατεύσουμε από την «υπερπροστασία» της αστυνομίας που δολοφονεί και των κυβερνήσεων που καταστρέφει κάθε ελπίδα της νέας γενιάς.
Ας τους δώσουμε τώρα το δικαίωμα να αποφασίσουν κι αυτά για το μέλλον τους. Χωρίς συμβουλές , ερμηνείες και καθοδήγηση.
Τα καθοδηγεί η ίδια τους η ανάγκη να βγουν στα όνειρα τους . Και αυτό αρκεί.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ...
Δεν πέθανες .
Κανείς δεν θα πεθάνει από εδώ και στο εξής.
Μπορεί το κράτος να έχει τον καλύτερο και πιο σύγχρονο εξοπλισμό. ( Νομίζει)
Φτώχια εξαθλίωση ανεργία φόβος ανασφάλεια και Σφαίρες.
Όμως Αλέξανδρε δεν έχει το πιο κατάλληλο το πιο δυνατό το πιο ακατανίκητο.
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ.
Αυτά δεν μπορούν να τα σκοτώσουν με ΤΙΠΟΤΑ.
Αυτά θα είναι από εδώ και στο εξής για όλους μας οι δικές μας σφαίρες στην σάπια κοινωνία τους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

ΣΩΣΤΕ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΜΕ ΤΑ ΚΙΝΗΤΑ.

ΟΙ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΚΙΝΗΤΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑΣ

ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Αφού πρώτα μας καρβουνιάζουν τον εγκέφαλο

Αδειάζοντας παράλληλα τα ξεφουσκωμένα από την κρίση πορτοφολάκια μας.

Έχοντας μετατρέψει σε ψησταριά θανάτου κάθε γειτονιά σε κάθε πόλη με τις διάσπαρτες κεραίες τους παντού , τώρα μας καλούν να σώσουμε τον πλανήτη.

Θα μας προσφέρουν λέει από εδώ και στο έξεις τα προϊόντα τους σε βιοδιασπώμενες σακούλες.

http://new.e-go.gr/tech/article.asp?catid=6425&subid=2&pubid=1490863

Άλλη μια απάτη των εταιριών πολυεθνικών συμφερόντων .

Που καραδοκούν το έναυσμα από τον νέο πλανητάρχη για μεγάλες μπίζνες στο όνομα προστασίας του περιβάλλοντος και της σωτηρίας του πλανήτη.

Διαβάστε τώρα και εδώ, προσεκτικά - προσεκτικά, τι μας πουλάνε για προστασία του περιβάλλοντος.

Εξακολουθώντας να μας δουλεύουν και να μας τα παίρνουν κανονικάαααα......

http://www.ecocrete.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=5112&Itemid=42

ΑΝΤΙ ΡΥΠΟΓΟΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΡΥΠΟΓΟΝΟΥ..

Η οικονομική κρίση στις μέρες μας που όλους μας τρομάζει, θα είναι αμείλικτη μα και τραγική. Αρκεί να εννοήσουμε να την κατανοήσουμε και να την αποδεχτούμε σαν μια ακόμα παγκόσμια κρίση των οικονομικά ισχυρών. Που για μια ακόμα φορά η υπερσυγκέντρωση κεφαλαίων σε λίγους και η μεταφορά τους στον χρηματιστηριακό τζόγο, μέσα από το διεθνή χρηματοπιστωτικό σύστημα βλέπουμε να καταρρέει.

Αυτή την φορά, τα αδιέξοδα για ανάκαμψη των οικονομιών θα είναι ακόμα πιο δύσκολη. Και οι επιδράσεις αυτού του είδους οικονομίας, σε όλο ο φάσμα της ανθρωπότητας ακόμα πιο καταστροφική.

Όλα αυτά όμως σε συνδυασμό με δύο ειδήσεις που τρομάζουν ακόμα περισσότερο και από την κρίση τους, περιπλέκει ακόμα χειρότερα τα πράγματα..

Από την μια ο Ο. Τσαβες γυρνάει από την Μόσχα στην Βενεζουέλα, έχοντας υπογράψει συμφωνία για την εγκατάσταση εργοστάσιου πυρηνικής ενέργειας στην χώρα του, από την άλλη η Ινδία και οι ΗΠΑ υπογράφουν συμφωνία με την οποία οι ΗΠΑ θα παρέχουν πυρηνική τεχνολογία στην Ινδία. Το ζήτημα της πυρηνικής ενέργειας φαίνεται να αποτελεί μια από τις βασικές επιλογές ανάπτυξης του κεφαλαίου για το επόμενο διάστημα. Επιλογή με τεράστιο κότσος για την ανθρωπότητα.

Κραχ και στα οικοσυστήματα

Η καταστροφή των δασών σε παγκόσμιο επίπεδο προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά στη διεθνή οικονομία από ό,τι η σημερινή κρίση στις χρηματαγορές, εκτιμούν οικονομολόγοι σε έκθεσή τους για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Οι συντάκτες της έκθεσης υπολόγισαν την αξία των υπηρεσιών που προσφέρουν στον άνθρωπο τα δάση, από την παραγωγή τροφής και την κατακράτηση πόσιμου νερού μέχρι την απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα.

«Ενώ η Γουόλ Στριτ έχει χάσει μέχρι σήμερα 1 με 1,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, η πραγματικότητα είναι ότι με τους σημερινούς ρυθμούς χάνουμε φυσικά κεφάλαια τουλάχιστον 2 με 5 τρισ. δολαρίων κάθε χρόνο» δήλωσε στο BBC ο οικονομολόγος της Deutsche Bank Πάβαν Σούκντεβ, επικεφαλής της μελέτης.

Η έκθεσή του παραλληλίζεται με την Έκθεση Στερν για το κόστος της κλιματικής αλλαγής, η οποία έδειξε ότι το κόστος των διεθνών μέτρων είναι μικρότερο από τις ζημιές που θα υπάρξουν αν το φαινόμενο αφεθεί ανεξέλεγκτο.

Η έκθεση του Σούκντεβ, Οικονομία των Οικοσυστημάτων και της Βιοπικοιλότητας, τονίζει μάλιστα ότι οι επιπτώσεις της αποψίλωσης θα είναι εντονότερες στις φτωχές κοινότητες που εξαρτώνται από τα δάση ως πηγές τροφίμων.

Από τις οικονομικές ζημίες στις οποίες αναφέρεται, η μεγαλύτερη αντιστοιχεί στη μείωση της απορρόφησης αερίων του θερμοκηπίου από τα δάση.

Η έκθεση παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Προστασίας της Φύσης (IUCN) στη Βαρκελώνη.

Προσπαθώντας να μην επαναχρησιμοποιήσω τις λέξεις και τα λόγια των κάθε λογής «εξουσιαστών», (αντί και αμφί).

Σαφώς και η πυρηνική ενέργεια θα επανέλθει και πάλι στο προσκήνιο πιο δυναμικά. Τόσο για την επιβολή εξουσίας σε έναν νέου τύπου διεθνή μιλιταριστικό ανταγωνισμό για την ανακατανομή τις παγκόσμιας εξουσίας, αλλά και στην χρήση της ως ενέργεια που θα παράγεται και θα ελέγχετε από τα μονοπώλια. .

Αλλά και η συνέχιση του ανεξέλεγκτου βιασμού της φύσης προς όφελος του κέρδους και της συσσώρευσης κεφαλαίων, για ανάκαμψη στης κρίσης τους, μας οδηγεί σε πολύ επικίνδυνους δρόμους. Συνεχίζοντας την καταστροφή του φυσικού πλούτου ενός πλανήτη που μέχρι πρότινος μας πρόσφερε απλόχερα την επιβίωση μας σαν είδος του.

Ας ξανασκεφτούμε λοιπόν σοβαρά την οικονομική κρίση αυτή.

θα προσπαθήσουν να μεθοδεύσουν το ξεπέρασμά της αδιαφορώντας για το μέγεθος της καταστροφής που θα προκαλέσουν.

Επιστρέφοντας στα παλιά, σε μεθόδους κρατικού μονοπωλιακού μοντέλου του συστήματος για να ανακάμψουν και όταν αυτό πάρει τον δρόμο του:

Μια ενεργειακή κρίση θα αρχίσει να παρουσιάζεται στην συνέχεια. Αυτή θα συνοδευτεί με μια διατροφική κρίση. Η έλλειψη τροφίμων κύριος ρύζι και σιτηρά που εκτρέφουν σαν βασικό προϊόν διατροφής τα δύο τρίτα του πλανήτη , θα τους οδηγήσει στην μεθόδευση έλεγχου των τροφών και του νερού..

Αξιοποιώντας κάθε δυνατότητα μεταστροφής της παραγωγής ενέργειας σε άλλες μορφές και κυρίως με πυρηνική ενέργεια προβλέπουν να οδηγηθούν στον έλεγχο της .

Κρατικά μονοπώλια και πολυεθνικές θα βιώσουν το δικό τους ανταγωνισμό για το κέρδος και την εξουσία, για το ποιος θα ελέγξει τόσο την παραγωγή ενέργειας αλλά και την διαχείριση ενός αγαθού που μέρα με την μέρα θα γίνεται όλο και πιο πολύτιμο, το νερό.

Ανομολόγητα.

Είμαστε σε θέση να απεμπλακούμε από το παιχνίδι τους ;

Είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε οργανωμένα και μόνοι μας αυτό το μέγεθος των προβλημάτων, από μια εξουσία ελέγχου των πάντων, παγκοσμίου επιπέδου, ανεξάρτητα από τις αναθέσεις τους :

Τι μπορούμε να κάνουμε ; και από πού πρέπει να αρχίσουμε;

Ας το σκεφτούμε.

. Ξεκινώντας από μικρές ομάδες ( κοινότητες) θα έλεγε κανείς.

Ας το δούμε σαν ένα πείραμα.

Η εναλλακτικές μορφές ενέργειας σε μικρές μονάδες.

Η παραγωγή και η διακίνηση διατροφικών προϊόντων και εμπορευμάτων μεταξύ κοινοτήτων.

Και τέλος το δίκαιο εμπόριο σε συνδυασμό με την αποφυγή και απόρριψη της βιωματικής μας υπερκατανάλωσης, είναι οι τρεις ελάχιστες βασικές εναλλακτικές προϋποθέσεις για την ανθρωπότητα..

Είναι εκείνες που αν δεν συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα θα εξακολουθήσουμε να είμαστε θεατές της υποχρεωτικής μας εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης..

Ας αρχίσουμε με τα πιο απλά.

Καταναλώνουμε όσο το δυνατόν λιγότερη ενέργεια. Ξεκινώντας ακόμα και από τις μικρές πολύ μικρές εναλλακτικές μας να παράγουμε έστω και μόνοι μας μέρος της ενέργειας που έχουμε ανάγκη.

(Δείτε εδώ :.

Ένας νέος μαθητής πώς με λιγότερο από 500 ευρώ λύνει το πρόβλημα ενέργειας φωτισμού του δωματίου του.)

http://provlimatismoibyjimank.blogspot.com/

Παράγουμε και καταναλώνουμε μόνο προϊόντα που παράγει ο τόπος μας. Και αγοράζουμε ή ανταλλάσουμε αυτά που προέρχονται από την ντόπιά αγορά τις κοινότητάς μας. Δεν θα πάθουμε τίποτα αν ακολουθήσουμε την διατροφική αξία και συνήθεια των προγόνων μας και απεμπλακούμε από την συνήθεια της επιβαλλόμενης υπερκατανάλωσης.

Και το πιο σημαντικό.

Οι όποιες μας λαϊκές οικονομίες θα πρέπει τώρα να αποσυρθούν από τις τράπεζές τους. Δεν έχει πια κανένα νόημα να περιμένουμε να κερδίσουμε από την αγοραπωλησία πλαστού χρήματος . Αντίθετα οι δικές μας μικρές λαϊκές καταθέσεις είναι εκείνες που τους δίνουν το προνόμιο για πολιτικοοικονομικά παιχνίδια που κερδίζουν μόνο αυτοί, τoσο στο παρελθόν αλλά και στο μέλλον

Ας τα ξανασκεφτούμε όλα αυτά .

Και ας αρχίσουμε να συνεννοούμαστε μεταξύ μας δημιουργώντας ομάδες που μπορεί να γίνουν μελλοντικές κοινότητες αυτοδιάθεσης και αυτοδιαχείρισης .

Αν και αυτό μπορεί να ακούγετε σαν μια ακόμα ουτοπική ονείρωξη, δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε την συγκειμένη πύλη στον ιστοχώρο για να αντιλήφθητε ότι αυτά κάλλιστα μπορεί να συμβούν ακόμα και σήμερα. Στην παγκόσμια κρίση της ρυπογόνου οικονομίας . http://omadeon.wordpress.com/2008/10/11/community_autonomy/

EL CHE VIVE

Βουνά της Κολομβίας 9 Οκτώβρη του 1967.
Πράκτορες της CIA απομονώνουν συλλαμβάνουν και δολοφονούν ένα φλογερό ανιδιοτελή επαναστάτη.41 χρόνια μετά στο πρόσωπό του εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο αναγνωρίζουν τον

Comandante Che Cuevara

.
Ο Τσε Γκεβάρα σήμερα μπορεί να είναι «σακάκι για να το φορέσει ο καθένας». Ένα ακόμα εμπορικό προϊόν, (μπλουζάκια, δίσκοι, αναπήρες, τσαντάκια ακόμα και εσώρουχα.) θα δούμε πάλι αυτές τις μέρες τα κροκοδείλια αφιερώματα στα ΜΜΕ που χρόνια τώρα μας πουλάνε έναν che ξεδοντιασμένο κι αιθεροβάμονα, έναν che φιμωμένο και αβλαβή.

Ένα ακόμα σύμβολο για κατανάλωση.

Αλλά και η χρήση του από μερίδες της Αριστεράς, φαντάζει ως «ντεκόρ» στα παχιά λόγια περί «εξέγερσης» και «κοινωνικών πολέμων» επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο την κατάκτηση εξουσίας με τον ίδιο τρόπο που επιχειρούν κι εξουσιαστές δυνάστες του πλανήτη.

Μιας Αριστεράς που αλληθωρίζει και σφυρίζει αδιάφορη για τα διδάγματα από τη ζωή και το έργο του.

Αν μελετήσουμε την προσφορά του στην ιστορική συγκυρία στην οποία έδρασε ανιδιοτελώς , τότε και μόνο τότε η εμπειρία της δεκαετίας του '60 μπορεί να γίνει γνώση ένα ακόμα χρήσιμο εργαλείο για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο.

Γιατί είναι απαραίτητο αυτό ;

Απαραίτητο μόνο αν κάποιος θέλει να μιλήσει ουσιαστικά για τον che, να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα από αυτή τη δεκαετία των ανολοκλήρωτων επαναστατικών θυελλών και ώριμα να ατενίσει το μέλλον που του ανήκει.

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ

Comandante Che Cuevara

http://marxists.architexturez.net/ellinika/archive/guevara/1960/07/28.htm

http://marxists.architexturez.net/ellinika/archive/guevara/1965/10/03.htm

http://marxists.architexturez.net/ellinika/archive/guevara/1967/05/x01.htm

http://marxists.architexturez.net/ellinika/archive/guevara/1960/03/20.htm

http://marxists.architexturez.net/ellinika/archive/guevara/1960/10/08.htm

tvxs.gr

20 του Σεπτέμβρη του 1957

Δώσανε στον άνθρωπό να πιει νερό.

Μια σταγόνα ήρθε να σταθεί κάτω από τα χείλη του.

Ήταν η στιγμή που τα μάτια του άνοιξαν.

Στην αρχή όλα θολά και ξέμακρα . Μέσα από την καταχνιά προσπαθούσε να δει το βάθος.

Ήθελε να σηκωθεί πια. Να πεζέψει και πάλι τ, άλογο του και να χαθεί στο απέραντο δάσος.

Ο χειμώνας στην πιο άγρια στιγμή του.

Το κρύο πολύ, μα και την θέληση του να φτάσει ως εκεί, δεν την πάγωνε η χειμωνιά.

Ο προορισμός.

Η μόνη ζεστή φωλιά μέσα του, αυτό που χρόνια ποθούσε.

Να φτάσει ως εκεί.

Μετά από τόσα χρόνια , δεν τον έμελλε τι θα βρει, πόσα και πόσα θα έχουν αλλάξει, θα έχουν χαθεί.

Το μόνο που ήθελε ήταν να φτάσει ως εκεί.

Το είχε μηνύσει . θα ΄ναι παραμονή Χριστουγέννων της χρόνιας που τρέχει σαν θα φτάσω. Μετά από τόσα χρόνια......

Σήκωσε αργά το χέρι του . Με το δάχτυλο του σκόρπισε την σταγόνα στο πιγούνι του, και πριν τα γκέμια του αλόγου του τραβήξει, η δροσιά μιας μικρής σταγόνας που ήθελε να χαθεί στο κρύο πρόσωπα του, δεν χάθηκε.

Κάλεσε και άλλες σταγόνες συντροφιά της.

Η βροχή αργή και σιγανή τώρα κεντούσε το πρόσωπο του , λες και ήθελε να ζωγραφίσει την αγωνία που σκλάβωνε την μορφή του.

Είχε πια καβαλήσει στ, άλογο του .

Με το ένα χέρι ψιλά να αποχαιρετά και με το άλλο να τραβά δυνατά τα γκέμια .

Βροχή τώρα πια, μαστιγώνει το κορμί του και ο ξερός αέρας παγώνει στο πρόσωπο του, την αγωνία του πηγεμού.

Τώρα πια η κάθε σταγόνα πονούσε σαν έσκαγε επάνω του.

Μα πιο πολύ πονούσε η αγωνία .

Το ποτάμι σε λίγο θα φουσκώσει . Πρέπει να περάσει πριν είναι αργά.

Να αποκάμει δεν πρόφταινε . Πλησίαζε τα χέρια του όσο πιο κοντά μπορούσε στα ρουθούνια του αλόγου που ξεφυσούσαν ζεστό αέρα από τα σωθικά του.

Μα και το ποτάμι να περνούσε η νύχτα θα τον έχει πια προφτάσει.

Οι λύκοι αρχίζουν το τραγούδι τους και τα νυχτοπούλια πετάγονται μπροστά του σαν αόρατες αστραπές.

Τώρα τα κλαδιά από τα δένδρα μαστιγώνουν ότι βρουν από το κορμί του, στην κατασκότεινη νύχτα.

Μα πρέπει να αντέξει ως την αυγή.

Κι όσο ξυπνούν μέσα του τα αιώνια θέλω του, τόσο δαιμόνια γίνονται, που κρατούν την νύχτα γερά μην την πάρει το φως της μέρας και χαθεί.

Τώρα πια δεν κρυώνει, δεν πονά, δεν σκιάζεται, ούτε και νιώθει πια αν θα φτάσει ή δεν θα φτάσει. Όλη του η σκέψη έχει πια κατακάτσει σε δυο μάτια που κάποτε είχε αφήσει να τον αποχαιρετούν υγρά και πονεμένα.

Έπρεπε να αντέξει ως της αυγή.

Όλα πέρασαν από μπροστά μας σαν μια στιγμή .

Η αγωνία και ο πόνος μιας ζωής σε μια στιγμή. Μπόρεσε και χώρεσε.

Τώρα ο ήλιος έχε πια ανέβει ψιλά για τα καλά, χορεύει τις ακτίνες του μες τα σύννεφα και παίζει το δικό του κρυφτό με την ζωή.

Τα χρώματα στη γη, διαρκώς να αλλάζουν από τα παιχνίδια του ήλιου με τα σύννεφα.

Καλό ας είναι , να ξεχάσουμε αυτήν την ιστορία και να χαθούμε κι εμείς στα χρώματα της φύσης .

Μιας και κανένας δεν έμαθε ποτέ, κανένας δεν ξέρει να μας πει, αν μετά από τόσα χρόνια έφτασε ποτέ αυτός ο άνθρωπός στον προορισμό του.

Το μόνο που μάθαμε ήταν ότι εκείνη την νύχτα στο καλύβι της προσμονής του, κάπνιζε η καμινάδα.

Αλλά ας μην μιλάμε άλλο γι’ αυτό.

Μια ακόμα ιστορία δίχως τέλος.

Γιατί κανένας προορισμός δεν έχει τέλος.

Όταν στην ζωή σου μαθαίνεις να προχωράς.

ΤΙ ΘΑ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΑΝ

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΝΟΤΑΝ

ΚΑΤΑ ΕΞΙ ΒΑΘΜΟΥΣ ΘΕΡΜΟΤΕΡΟΣ;

Ολόκληρες εκτάσεις γίνονται μη κατοικήσιμες. Πληθυσμοί αποδεκατίζονται. Σε κάποια μέρη του κόσμου, η γη στεγνώνει και ραγίζει. Άλλες περιοχές πλήττονται από πρωτοφανείς θεομηνίες. Καλώς ήλθατε σε έναν κόσμο έξι βαθμούς θερμότερο από το σημερινό. Καλώς ήλθατε στο μέλλον.

Οι «Έξι βαθμοί» δείχνουν έναν δρόμο προς τη διαμόρφωση ενός καινούριου κόσμου πριν να είναι αργά. Πρόκειται για ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από όλους.

Στο εκρηκτικό αυτό βιβλίο, ο Μάρκ Λίνας εξετάζει τις προβλέψεις των επιστημόνων σύμφωνα με τις οποίες ως το τέλος του αιώνα η παγκόσμια θερμοκρασία θα αυξηθεί από έναν έως έξι βαθμούς - με καταστροφικά αποτελέσματα για τον πλανήτη. Μας ξεναγεί στα έξι στάδια της πλανητικής θέρμανσης, ένα βαθμό ανά κεφάλαιο. Το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο: πρέπει να δράσουμε τώρα, αλλιώς κινδυνεύουμε να χαθούμε.

ΚΑΙ ΕΔΩ:

O Μάρκ Λίνας είναι ακτιβιστής, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1973 στα νησιά Φίτζι και μεγάλωσε στο Περού, την Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Σπούδασε ιστορία και πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Ως το 2000 ήταν αρχισυντάκτης της ιστοσελίδας OneWorld.net. Εμφανίζεται συχνά στα Μ.Μ.Ε. ως σχολιαστής σε περιβαλλοντικά ζητήματα και είναι συγγραφέας των βιβλίων High Tide: News from a Warming World και Collins Gem Carbon Calculator. Το 2006 το περιοδικό National Geographic τον ανακήρυξε «Νέο Εξερευνητή». Ζει στην Οξφόρδη.

Μπορείτε να συμμετάσχετε στη συζήτηση περί πλανητικής θέρμανσης στο www.marklynas.org

ΤΙ ΑΡΑΓΕ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΔΩ ?

Τι πραγματικά συμβαίνει στη Χερσόνησο τα Μάλια και τον Πλατανιά της Κρήτης ?
Μια παράξενη ιστορία και μόνον ?
"ιδίοις όμασι" μπορεί κανείς να βγάλει συμπεράσματα.
Αλλά και να το δεις αυτό, εξαρτάτε (και τι έχεις πιει).
Οι κατ' εξοχήν περιοχές βιομηχανικού τουρισμού του νησιού

Εδώ δεν σκεπτόμαστε φυσικές ομορφιές, γραφικό κρητικό τρόπο ζωής.

Εδώ ο άρχοντας είναι το τουριστικό μάνατζμεντ, η εισροή συναλλάγματος και μια επιτυχημένη συνεργασία με τα μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία του εξωτερικού.
Μια αγορά που δυστυχώς δεν καθορίζει, αλλά καθορίζεται από τις εκάστοτε εξελίξεις και τα οικονομικά αποτελέσματα στο τέλος της σεζόν.
Μετά από χρόνια δόξας και ευημερίας μια νότα απογοήτευσης πλανιέται στην ατμόσφαιρα.

Για τους αλλοδαπούς σεξιστές επισκέπτες και τις διψασμένες για σπέρμα τουρίστριες αυτή η γειτονιά του κόσμου, που απλώνεται από Γούβες μέχρι Μάλλια, είναι ο ιερός χώρος εκτόνωσης και παροξυσμού που θα τους κάνει να επιστρέψουν ευτυχισμένοι - και μεθυσμένοι - στην χώρα τους χωρίς να έχουν πάρει χαμπάρι τον φυσικό και τον πολιτιστικό πλούτο μιας χώρας που την επισκέφτηκαν.

.Αλλά και για πολλούς ημεδαπούς εδώ είναι ο χώρος της εικοσιτετράωρης κραιπάλης. Είναι το δικό μας Λας Βέγκας όπου τα νέον δεν σβήνουν ποτέ.

Η Κρητική λεβεντιά εδώ έχει μετατραπεί σε Κρητική νεομαγκιά ,

\Να τους ποτίσεις , να τους μεθύσεις, να τους γαμήσεις και να τους τα πάρεις.

Ευχής έργον θα ήταν για κάθε Κρητικό να άνοιγε κανένα μπαράκι ή καμία μοναδούλα, παρά την κρίση.

Αυτός ο Τουρισμός τι μας δίνει και τι μας αφήνει ?

Τελικά αυτή την όψη της Κρήτης την αγαπάμε ή την μισούμε;

ΕΤΣΙ…

Για να μην ξεχνιόμαστε.

Στις 30-7-08 στη Λάστρο, σας καλούμε σε μεγάλη συναυλία, στην οποία συμμετέχουν αφιλοκερδώς οι μουσικοί: Πέτρος Μάλαμας, Καίσαρας Κίκης, Γιώργης Ξυλούρης, Γιάγκος Χαιρέτης, Γιάννης Πετράκης, Στέλιος Πετράκης, Κωστής Αβυσσηνός, Χαΐνηδες, Βαγγέλης Βαρδάκης, Νίκος Μαστοράκης, Μανώλης Λιαπάκης, Κέλυ Θωμά, Petra Khavar - Zamini, Ross Daily, Δημήτρης Μυστακίδης, Δημήτρης Σφίγκος, Μαρία Φραγκούλη και Χρήστος Μαστέλος.

Φιλοδοξούμε σε μια σύμπλευση τέχνης και οικολογίας. Μέσα απ’ τη μουσική, να ενώσουμε δυνάμεις και ευαισθησίες σε μια κατανυκτική, όσο και αγωνιστική, υπόσχεση αποκατάστασης του κρητικού τοπίου, της κρητικής κοινωνίας. H Κρήτη μετρά πληγές και απειλές απ’ τη μια άκρη της ως την άλλη, απ’ το Βάι και τον Αθερινόλακκο ως το Ελαφονήσι. Τα ποιητικά τοπωνύμια, κοντεύουν να γίνουν πουκάμισα αδειανά, Βάι, οι φοίνικές του περικυκλώνονται από γκόλφερς, Αθερινόλακκος, ο κολπίσκος με τις αθερίνες μπαζώθηκε, αθερινόταφος πλέον, Ελαφονήσι, το νησί των ελαφιών, τιμαριοποιείται, προνομιούχα οικόπεδα με θέα.

Πυρκαγιές, χωματερές, αυθαιρεσίες παντού, όλη η Κρήτη ένα οικόπεδο, πωλείται, πωλείται. Η ερημοποίηση την ξεροψήνει, την στραγγίζει, αλλά μερικοί θέλουν να μας πείσουν ότι το μέλλον της Κρήτης είναι τα υδροβόρα γκολφ. Φαραωνικά θέρετρα προωθούνται στον Κάβο Σίδερο, σε περιοχή Νατούρα. Στη Ζάκρο το καράβι με τους άμοιρους λαθρομετανάστες σκαρωμένο απ' τα Χριστούγεννα στο μινωϊκό μόλο χλευάζει το ανίκανο κράτος καταστρέφοντας την οικονομία της περιοχής. Νέα μαζουτοφόρα φουγάρα ορθώνονται στον Αθερινόλακκο. Διαμετακομιστικό κέντρο στα μέτρα της Κίνας σχεδιάζεται στο Τυμπάκι. Τοξικές αναθυμιάσεις εκλύονται στον Μαρουλά. Ο Κουρουπητός έκλεισε, αλλά πολλοί μικρότεροι Κουρουπητοί παραμένουν εν δράσει. Η εγκληματικότητα εξαπλώνεται μαζί με τις μυρωδάτες φυτείες. Την ίδια στιγμή τα μουσεία υπολειτουργούν, οι αρχαιότητες αφημένες στο έλεος της μοίρας, των καιρών και των αρχαιοκάπηλων ρημάζουν, τόνοι φυτοφάρμακα δηλητηριάζουν ανεξέλεγκτα τη γη, οι πεζοί, τα ποδήλατα, το αστικό πράσινο βρίσκονται υπό διωγμό, τα λίγα διατηρητέα και ο οικιστικός πλούτος των χωριών προσφέρουν δωρέαν αγκωνάρια σε βίλες νεοπλούτων.

Σ’ όλες αυτές τις πιέσεις υπάρχουν δυνάμεις που αντιδρούν, αλλά και μια φύση που αντιστέκεται. Μας την ανακαλούν οι στίχοι του Σολωμού, απ' τους Ελεύθερους Πολιορκημένους, που κοσμούν την αφίσα μας.

"Και μεσ' στης λίμνης τα νερά, οπ' έφθασε μ' ασπούδα
Έπαιξε με τον ήσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
Που ευώδιασε τον ύπνο της μέσα στον άγριο κρίνο..."

Χρειάζεται να συντονιστούμε και να επιβάλουμε ένα όραμα επούλωσης των ποικίλων βλαβών της Κρήτης. Να θέσουμε ως προτεραιότητα μια οικονομία με άξονα την αποκατάσταση, φτάνει πια η άγρια ανάπτυξη που μας οδήγησε ως εδώ.

Δεν είμαστε λίγοι και δεν είμαστε μόνοι. Είναι ενθαρρυντική η συνεργασία των περιβαλλοντικών οργανώσεων της Κρήτης. Μας δίδουν κουράγιο οι χιλιάδες υπογραφές που μαζεύτηκαν στο διαδίκτυο κατά της επένδυσης στον Κάβο Σίδερο γιατί αποδεικνύουν ότι η Κρήτη που θέλουμε έχει σ’ όλο τον κόσμο πολλούς φίλους. Επίσης οι σπουδαίοι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην εκδήλωση μας δείχνουν πως η αναζήτηση του ωραίου, η διαρκής έγνοια των καλλιτεχνών και η προστασία του περιβάλλοντος, η μόνιμη έγνοια των οικολόγων, είναι εν τέλει μια κοινή έγνοια, μια κοινή αγωνία, ένας αγώνας κοινός.

Τους ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε επίσης τον Πολιτιστικό Σύλλογο Λάστρου που μάς φιλοξενεί, τους χορηγούς μας, τις εταιρείες Sky Express, Μυρσίνη-κρητική κουζίνα και το κατάστημα opticon στον Άγιο Νικόλαο. Επίσης τον Γιώργο Στρίγκο που φιλοτέχνησε την αφίσα για να μας θυμίζει ότι η ομορφιά μπορεί να σώσει τη Φύση. Ευχαριστούμε ξεχωριστά τον Νίκο Μακρυνάκη, για την καθοριστική συμβολή του στη διοργάνωση.

Με την ευκαιρία της συναυλίας ζητάμε απ' όσους έχουν ψηφιακές φωτογραφίες που αναδεικνύουν πληγές αλλά και ομορφιές της Κρήτης να τις στείλουν ως τις 25.7.08 στον Μανόλη Τσαντάκη photoman@sit. forthnet. gr για να προβληθούν το βράδυ της συναυλίας.

ΜΙΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΣΥΝΘΕΣΗΣ

ΤΡΙΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ

ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΟΥΡΑΝΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ.

Αυτό είναι το πρώτο πειραματικό βίντεο μετά την ολοκλήρωση

και το στήσιμο της έκθεσης αυτής.

Velid

Απο την εκπομπή τουΣΤΕΛΙΟΥ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ.
Δείτε : http://www.banana-republic.gr/

ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΜΑΡΙΑ

Η Ελληνίδα Μαρία Βασιλάκου, αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας του Κόμματος των Πρασίνων της αντιπολίτευσης στην τοπική Βουλή του ομόσπονδου κρατιδίου της Βιέννης και αρχηγός της οργάνωσης του στην αυστριακή πρωτεύουσα, εξελέγη αναπληρώτρια πρόεδρος του κόμματος κατά τη σύνοδο του διευρυμένου προεδρείου του, το Σαββατοκύριακο.

Την ανάληψη από την κ. Βασιλάκου της αντιπροεδρίας των Πρασίνων της Αυστρίας - οι οποίοι μετά τις ομοσπονδιακές βουλευτικές εκλογές του 2006 είναι το τρίτο σε δύναμη πολιτικό κόμμα στην Αυστρία, διαθέτοντας στην αυστριακή Βουλή 21 στο σύνολο των 183 εδρών της - υπερψήφισαν τα 16 από τα 18 μέλη του διευρυμένου προεδρείου του κόμματος.

Στο επίκεντρο της δραστηριότητάς της ως αντιπροέδρου των Πρασίνων η κ. Βασιλάκου προτίθεται να θέσει το ζήτημα της μετανάστευσης, αξιολογώντας, όπως τόνισε η ίδια, «κάθε άλλο παρά θετική» την κατάσταση σε αυστριακό επίπεδο. Ως χαρακτηριστικό «αρνητικό παράδειγμα» ανέφερε την πρόταση του Αυστριακού υπουργού Εσωτερικών Γκιούντερ Πλάτερ σύμφωνα με την οποία οι μετανάστες θα πρέπει να αποδεικνύουν τις γνώσεις τους στη γερμανική γλώσσα πριν την άφιξή τους στην Αυστρία. Κάτι που η κ. Βασιλάκου θεωρεί ανεφάρμοστο και καταστροφικό μήνυμα καθότι, όπως σημείωσε, σε πολλές χώρες δεν είναι δυνατή η εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας.

Παρατηρητές θεωρούν πως με την εκλογή της κ. Βασιλάκου στην αντιπροεδρία των Πρασίνων, ενισχύεται το αριστερό ρεύμα στο εσωτερικό του κόμματος, καθότι η οργάνωση Βιέννης, της οποίας η Ελληνίδα πολιτικός ηγείται από τον Ιούνιο του 2004, θεωρείται παραδοσιακά αριστερής απόκλισης. Η οργάνωση Βιέννης είχε ανατρέψει τις προθέσεις της ηγεσίας των Πρασίνων το Φεβρουάριο του 2003, να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση συνασπισμού με το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα του τότε Αυστριακού καγκελάριου Βόλφγκανγκ Σιούσελ.

Η Μαρία Βασιλάκου, η οποία είχε εκλεγεί τον Ιούνιο του 2004 νέα αρχηγός των Πρασίνων της Βιέννης και αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας τους στην τοπική Βουλή, εκλέγεται με το Κόμμα των Πρασίνων στην τοπική Βουλή της Βιέννης από το 1996.

Η Ελληνίδα πολιτικός γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1969 στην Αθήνα και βρίσκεται από το 1986 στη Βιέννη, όπου σπούδασε ψυχολογία και γλωσσολογία, συμμετέχοντας από τα πρώτα χρόνια των σπουδών της ενεργά στο φοιτητικό κίνημα, για να εκλεγεί το Νοέμβριο 1996 για πρώτη φορά στην τοπική Βουλή της Βιέννης με το Κόμμα των Πρασίνων.

Στις τελευταίες ομοσπονδιακές βουλευτικές εκλογές της 1 ης Οκτωβρίου 2006 το Κόμμα των Πρασίνων αναδείχθηκε τρίτο σε δύναμη από τα πέντε κόμματα της αυστριακής ομοσπονδιακής Βουλής κατακτώντας ποσοστό 11,05 ο/ο και 21 έδρες (στο σύνολο των 183), ενώ στις τοπικές και δημοτικές εκλογές της Βιέννης τον Οκτώβριο του 2005 είχε πετύχει ποσοστό 14,63 ο/ο και 14 έδρες στο σύνολο των 100 εδρών της τοπικής Βουλής.

Η πολυσήμαντη αυτή εκλογή της Μαρίας, μας δίνει το κουράγιο και την δύναμη και εδώ στην Ελλάδα ,να συνεχίσουμε την προσπάθεια στερέωσης και διεύρυνσης της πολιτικής Οικολογίας στο κοινωνικό και πολιτικό στερέωμα της χώρας μας, που δύστυχος παραμένει ακόμα αρκετά πίσω στης οικολογικές αντιλήψεις , τα δικαιώματα και την συμμετοχική δημοκρατία.

Για όλους και όλες που είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε από κοντά την Μαρία, εξακολουθούμε να υπερασπιζόμαστε και να δουλεύουμε συλλογικά , όπως κι εκείνη έλεγε:

// Κανένας μας δεν περισσεύει.

Γιατί κανένας μας σε λίγο δεν θα μπορεί να είναι αδιάφορος μπροστά στης ευθύνες που θα επιφέρουν η κλιματικές αλλαγές. //

ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΡΙΑ.

ΣΥΝΕΧΕΙΖΟΥΜΕ........

Κάποτε ήταν παγκοσμίως διαδεδομένο σαν Ρεθεμνυότικο ή Μηλοποταμίτικο.
τώρα οι φίλοι μου στο Ρέθυμνο το ονομάζουν Κεφαλογιαννίτικο .
Όπου υπάρχει φωτιά βγαίνει καπνός.
Και όπου υπάρχει πολύ ντουμάνα βγαίνει πρώτα η βρόμα και μετά η σάτιρα.
Ερπετά και σκουλήκια της παρά- πληροφόρησης τ ων επει 50 ετών ευεργετών μας,
αλλά και οι ατίθασοι σπηλώτες ονομάτων δημοσίων προσώπων,να τα βγάζουν όλα στο σφυρί;
Δεν διστάζουν ακόμα, να προλαμβάνουν τις καταδικαστικές αποφάσεις τέτοιων θεμάτων.
Με αυτόν τον τρόπο, όταν και την αλήθεια να λες, δεν μπορεί παρά θύτης και θύμα να είσαι μόνο εσύ και κανένας άλλος.
Όταν όμως απαλλάσσεις έναν έμπορα Κεφαλογιαννίτικου δεν είναι παράβαση στην λειτουργία και του έργου της δικαιοσύνης, παρά ευεργέτημα για τον τόπο σου.
Όταν όμως σπιλώνεις την επιφανή υπόληψη κυβερνητικών παραγόντων που μπορεί να υποθάλπουν το έγκλημα , τότε αυτό από μόνο του είναι έγκλημα.
και η σοφή ρήση του τόπου μας πολύ σωστά λέει:
Το χασίς το καλό
θέλει άντρα Ζωνιανό
Θέλει μπάτσο , θέλει τσάτσο
και πολιτευτή Καπάτσο.
Α ντε και καλούς Μπάφους....... Όλγα μου.

----------------

Jelena Tomašević - Oro (Beovizija 2008 - Preview)

[via FoxyTunes / Jelena]

Πρόσεξα

πως ακόμα στους δρόμους,

ερπετά σέρνονται …..

Από τον ουρανό

Συνεχίζουν να κατεβαίνουν εκείνες

οι νιφάδες του σκότους ….

Στις λίμνες και τα ποτάμια ,

τα νερά,

αντανακλούν ακόμα την οργή .

Έτσι

και κάπου ανάμεσα σ’ όλα αυτά

αντάμωσαν

οι αστραπές των ματιών μας.

Δεν θα μπορούσα

Ποτέ πια να είμαι

αλλιώτικος.

Από εκείνη την στιγμή……

..

ΚΑΤΙ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 68

Απόψε,
το ντοματένιο το φεγγάρι
όπως ξεπρόβελνε από το λόφο
με ένα κυπαρισσάκι κεντημένο
-σαν τέλειος ίσκιος του λυγμού-
με πολτοποίησε.

Πολτός λοιπόν
και με θυμήθηκα
πάνω στην γέφυρα Μπιρ-Χακίμ
στο μάτι του προβολέα
-τέλειο φεγγάρι του Μαγιού-.
Γύρω ούτε μπάτσοι ούτε παιδιά,
μόνο η ενσάρκωση των μύθων
-καταζητούμενη-
κι ο Σηκουάνας
μαύρο πηχτό ποτάμι του έρωτα.

Απόψε,
τράνταξε το μετρό
τον κήπο μου τον κρεμαστό.
Κι εκείνη η πόλη..
αχ! εκείνη η πόλη
πλάνεψε τα κηπευτικά μου
με ευωδιές από οδοφράγματα.

ΡΟΥΛΑ ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗ

Bob Dylan - Masters of War

[via FoxyTunes / Bob Dylan]

ΚΙ ΕΙΔΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΓΙΟΡΤΕΣ.

Και έφτιαξε η καρδιά μου.

Τα μάτια μου δεν βρίσκουνε

Μάτια να κοιταχτούμε.

Μα βρίσκουμε πηγές χαράς

Πάλι να ξεχαστούνε.

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗ ΣΠΙΝΑ

Δεν κατάλαβα πως τούτος ο καιρός στις άνοιξης τα μέρη, έφερε μαζί του χαρές και αγωνίες.

Ένα ζυμάρι ανθρώπων….

Ένα καλωσόρισμα την πρωτομαγιά στο χωριό τις Σπίνας.

Το κατοικούν τρεις οικογένειες. Έπρεπε να πούμε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους το χρόνια πολλά. Περάσαμε λοιπόν και από τα τρία σπίτια του χωρίου. Η χαρά έρεε άφθονη στο καλωσόρισμα τους, μαζί με την ρακί και τα χαμόγελα στα ανοιχτά πρόσωπα τους και στα υπέροχα αληθινά τους μάτια.

Στην συνέχεια όλα αυτά μεταμορφώθηκαν σε ύμνους και τραγούδια αφιερωμένα στην πανέμορφη φύση αυτού του τόπου.

Έτσι όλοι μαζί λοιπόν, κάτοικοι και επισκέπτες με το ριζίτικο και την μαντινάδα τραβήξαμε για το μονοπάτι τις Σπίνας. Θρύλοι και ιστορίες άλλων εποχών ξετυλίγονταν μπροστά μας.

Το φαράγγι μας κατέβασε στον Αγ. Ειρηναίο και μετά στην Κάνδανο.

Η χαρά έμελλε να γίνει αγωνία και οργή μπροστά στο λαβωμένο βουνό.

Ως πότε λοιπόν, μια φωνή βαριά θα σπαράζει μέσα μας . Το δάκρυ της ψυχής δεν τρέχει, ποτάμι γίνεται στα σώθηκα μας και μας παρασέρνει στην δίνη της απόφασης . Το κακό αυτό θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Και θα το σταματήσουμε.

Και να που λίγες μέρες μετά, η Επιθεώρηση Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδας έδωσε την απόφαση.

Απαγορεύει κάθε δραστηριότητα εξόρυξης στην συγκεκριμένη περιοχή.

Το ριζίτικο και οι μαντινάδες στη Σπίνα γίνανε ευχές που έπιασαν τόπο...

Εκεί που πριν λίγο καιρό τα ποδήλατα και οι διαβάτες στο φαράγγι , κατέθεταν το μεγαλείο της απόφασης τους, τόσο βαθιά σε αυτόν τον τόπο , που οι υλοτόμοι και λατόμοι της ζωής μας φορώντας την στολή εξουσίας και του κέρδους χάθηκαν και λούφαξα μπροστά στην οργή μας.

Τώρα αυτό που τους μένει είναι να σκαρφίζονται τρόπους και μεθόδους να μην χάσουν και τα γλυκά μας ψιφλάκια…

Πάμε για άλλα.

BookCrossing στα Χανιά

350 βιβλία διάσπαρτα παντού σε όλα τα σημεία της πόλης μας.

Σαν να λέμε μια βιβλιοθήκη ολόκληρη που την σκόρπισαν για να την διαβάσουμε εμείς που θα τα βρούμε….

Κι αν δεν τα βρούμε ;

Έξι άνθρωποι όλοι κι όλοι . Μας έφεραν στα Χάνια κι άλλους 60 .

Ήταν αρκετοί για να μας πείσουν ότι ένα βιβλίο σαν το διαβάσεις δεν μπορεί να χαθεί , να ξεχαστεί σε ένα ράφι μιας βιβλιοθήκης ή σε μια στοίβα αποθηκευμένων βιβλίων σε κάποια αποθήκη. Μπορεί να ζήσει και να ταξιδεύει από χέρι σε χέρι και να χαρίζει την ομορφιά και το στόλισμα που φρόντισε γι αυτό ο συγγραφέας του.

Ταξιδεύουν λοιπόν και τα βιβλία.

Ταξιδεύουν τα βιβλία στα Χανιά μας.

Ταξιδέψαμε κι εμείς για λίγο μαζί με όλους αυτούς τους ανθρώπους που την αγάπη τους για το βιβλίο την κάνουνε ζωή.

Ναι ! το βιβλίο έχει ζωή.

Δεν έχω τίποτα να πω μετά από αυτήν την χορταστική γλυκιά γεύση αυτών των ημερών που μας χάρισαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι.

Θα ήταν άδοξο και ανεπίτρεπτο όμως να μην πω κι εγώ ένα μεγάλο ευχάριστο σε όλους αυτούς τους επισκέπτες μας, που χάρισαν στα Χανιά μας αυτό το υπέροχο δώρο.

Ας πούμε ότι το κάνω αυτό, σαν ελάχιστη συνεισφορά σε αυτό που θα έπρεπε στην ουσία να έχουν κάνει όλοι οι Χανιώτες.

Να ευχαριστήσω θα ήθελα τους φίλους και τις φίλες από τα Χάνια που μόχθησαν μέσα από υπεράνθρωπες προσπάθειες κάποιες στιγμές να αποδείξουν ότι η ζωή είναι στα χέρια μας .

Αρκεί εμείς να καταλάβουμε την δύναμη της συνεύρεσης και της συμπόρευσης σε στόχους και αφορμές που μας γεμίζουν την ζωή πλούσια σε αριστοκρατία ψυχής.

Ζωή που μας την έχουν κλέψει για λίγη δόξα και για λίγο χρήμα παραπάνω οι άρχοντες και οι πατέρες αυτού του τόπου .

http://bcgreece2008.blogspot.com/

ΜΑΤΙΑΣ ο Α΄

ΜΑΤΙΑΣ ο Α΄

Είκοσι παιδιά από το 4^ο Γυμνάσιο της πόλης μας παρουσιάζουν μια έκπληξη.

Με πίστη και αφοσίωση εκτελούν το όνειρο τους.

Να αντικαταστήσουν θέλουν την ζωή τους με ζωή.

Παίρνουν την τύχη τους στα χέρια τους , και αλλάζουν τα πάντα.

ΠΑΙΔΟΚΡΑΤΙΑ.

Που θα αντικαταστήσει λέει την Δημοκρατία των μεγάλων.

Ο μικρός βασιλιάς που γίνεται μεγάλος επαναστάτης .

Οι μεγάλοι κανονιστείς της τύχης μας που γίνονται μικροί και ασήμαντοι καθημερινοί επισκέπτες μιας ζωής που τους ετοίμασαν οι άλλοι.

Τα παιδιά δράττουν της ευκαιρίας να αρνηθούν το μοντέλο Ζωής που τους προσφέρουμε, Αρνούνται την μοναξιά και τον θάνατο μέσα από την κανονιστική επιβολή του πρέπει και του μη .

Κάνουν όλη την ζωή ένα παιχνίδι. Σταματούν τον πόλεμο και ξαναστέλνουν στα σχολεία όλους τους μεγάλους, Ενώ αυτά έχουν αποφασίσει .Δεν θα ξαναπάμε.

Η χαρά δεν τελειώνει . Αυτό που τελειώνει πάντα είναι η εμπειρία και η γνώση που στο διάβα τις ζώης θα μας είναι πάντα λίγη.

Χωρίς αυτήν ανακαλύπτουν ότι αποτυγχάνουν . Οι μεγάλοι επανέρχονται στα καθήκοντα τους και τα παιδιά παταγωδώς αποτυχημένα , ξαναγυρνούν στο καταπιεστικό καθεστώς των σχολείων, και της ζωής που τους προσφέρουμε ,με χαρά ολίγη.

Όμως αυτή την φορά ξέρουν καλά.

- Δεν θα υποχωρήσουμε, ούτε πρόκειται να απογοητευτούμε.

- θα επανέλθουμε σαν έχουμε κατακτήσει την γνώση και την εμπειρία.

Και αν αποτύχουμε και πάλι ;

Τότε και πάλι θα δοκιμάσουμε……

Η χαρά της ζωής μας ας είναι η ατέλειωτη γνώση.

Αυτά τα τρία σημάδια του καιρού της άνοιξης , θέλουν να μπορούν να αλλάξουν τα πάντα μέσα μας. Και σαν το καταφέρουν ; Τότε και μόνο τότε όλα γύρο μας θα αλλάζουν

Ω ! την παντέρημη την ζωή

και πώς με νταγιαντεύει.

Την μια να πιάσει τ΄ άπιαστο

Και όταν το πιάσει φεύγει….

ΚΑΛΟ ΘΕΡΜΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Χατζιμηχάλη Νταλιάνη

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο Δρόμος είχε την δική του Ιστορία. Ο κάθε δρόμος σε αυτή την πόλη κρύβει μέσα του μια δικιά του Ιστορία.

Παλιά λεγότανε σχινοπλοκάδικα. Σήμερα την ονομάζουν ΧατζιΜηχάλη Νταλιάνη.

Από τον περασμένο αιώνα και σε αυτή την γωνιά της Παλιάς Πόλης των Χανίων , ο δρόμος αποκτά το όνομα του από την κοινή δραστηριότητα των ανθρώπων σε αυτόν.

Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι για τετρακόσια χρόνια επί τουρκοκρατίας, εδώ συναθροίζονταν συχνά εκατοντάδες μουσουλμάνοι στον εναπομείναντα έως και σήμερα τον μιναρέ τους, η καθημερινότητα του δρόμου ήταν διαφορετική. Δεκάδες άνθρωποι από την μιαn άκρη του δρόμου έως την άλλη άπλωναν την κάνναβη, αφού πρώτα την είχαν επεξεργαστεί και την τύλιγαν σε απόσταση εκατοντάδων μέτριων φτιάχνοντας τα γνωστά σε όλους μας σχοινιά.

Επίσης μετά τον πόλεμο και έως και πριν λίγα χρόνια σε αυτό τον δρόμο έβρισκε κανείς τα λεγόμενα καπελάδικα. Καταστήματα που κοσμούσαν το γούστο και την αισθητική των Χανιωτών για κάθε βαλάντιο με μια απεριόριστη γκάμα κάθε είδους καπέλου.

Την δεκαετία του 90 εδώ ανοίγει και η πρώτη γκαλερι – καφε με την ονομασία έκφραση. Που πολύ σύντομα συγκεντρώνει όλο το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της πόλης.

Εδώ οι πρώτες συναντήσεις γεννήσαν το περιοδικό ΝΕΩΡΙΟ. Ένα περιοδικό που μιλούσε για τον πολιτισμό και την τέχνη στην πόλη . Αυτό το περιοδικό αν και δεν έζησε πολύ , κατάφερε όμως να επιβάλει και να κατακτήσει το αίτημα των Χανιωτών το να γίνουν οι χώροι των παλαιών Νεωρίων πολιτιστικοί χώροι. Κάτι που ζήσαμε όλοι μας εν μέρη από το 1996 έως του σεισμούς του 2006 όπου και έπαψαν να λειτουργούν λόγω έλειψες χρημάτων και ευαισθησίας των αρχών της πόλης και των κυβερνόντων μας.

Αυτός ό δρόμος έχει ιστορία.

Και απ΄ ότι όλα δείχνουν δεν θα πάψει να έχει.

…. Πριν τέσσερα χρόνια αυτός ο δρόμος μετά από πολλές εκκλήσεις και αιτήματα θα γίνει ο πρώτος ουσιαστικός πεζόδρομος. Πολλές οι προσδοκίες αλλά όπως κάθε φορά συμβαίνει ( το νέο πάντα τρομάζει ) πολλές και οι αντεκκλήσεις.

Κάτοικοι και καταστηματάρχες αποδέχονται την αναβάθμιση της γειτονιάς τους.

Κάποιοι πάλι διστάσουν και κάποιοι αντιδρούν . Φοβούνται ότι αυτό το νέο θα τους ξεβολέψει από τον γελοίο μικροαστισμό τους να εξακολουθούν να θέλουν το αυτοκίνητο τους μπροστά στην πόρτα τους, μέσα στα στενά σοκάκια τις παλιάς πόλης.

Εξακολουθούν να θέλουν τον δρόμο ένα ακόμα σκοτεινό και βρόμικο στενοσόκακο που δεν θα το βρομίζουν οι ξενομπάτες τουρίστες. Άσχετα αν σε αυτό θα εξακολουθούν να βρίσκουν καταφυγή οι κάθε λογής περιθωριοποιημένοι άνθρωποι έστω για να ουρήσουν σε μια γωνιά του ή ακόμα και σε μια σκοτεινή μεριά του να κάνουν την συναλλαγή και την χρίση απαγορευμένων ψυχοτρόπων ουσιών.

Παρόλες αυτές τις αντιθέσεις ο δρόμος αλλάζει.

Το Μοναστήρι του Καρόλου, πόλος έλξης και ανάδειξης πολιτισμού σε ακόμα ένα ξεχασμένο στενοσόκακο της παλιάς πόλης.

Το μαγαζάκι με την μεσογειακή κουζίνα του Παγκόσμιου σεφ Μανώλη, θα δώσει έναν ακόμα τόνο μιας πολύπολιτησμικότητας σε αυτή την γειτονιά. Με το στέκι μεταναστών παραδίπλα να συμπλιρώνει στον δρόμο ένα πολύχρωμο ουράνιο τόξο συνύπαρξης και πολιτισμού που ανλάμπει.

Εδώ και οι τεχνίτες, με την τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας , του ψηφιδωτού , και των παλιών τεχνών που ακόμα δεν χάθηκαν, του τσαγκάρη . της ράφτρας, του κορνιζά.

Ένα παζλ από μυρωδιά παράδοσης και σύγχρονης έκφρασης και δυνατοτήτων σαν μια πυγή αληλλεγγύης και συνύπαρξης των ανθρώπων με διαφορετικά βιώματα και άλλες κουλτούρες .

Αυτό όμως κάποιους ενοχλεί.

Με τον πιο αυθαίρετο τρόπο και ενάντια σε κάθε πρόταση αρμοδίων επιτροπών και των ίδιων των ανθρώπων της γειτονιάς, ό Άρχον Δήμαρχος Βοναπάρτης αυτής της πόλης αποφάσισε διαφορετικά.

Σε αυτόν τον δρόμο όσοι θα μπαίνουν ακόμα και οι τουρίστες για να θαυμάσουν τον εναπομείναντα στο ακέραιο Μιναρέ και την γραφικότητα του δρόμου, δεν θα τους επιτρέπεται να έχουν την δυνατότητα να κάτσουν σε μια καρέκλα και να πιούν τον καφέ τους . Αυτό θα επιτρέπεται σε όλους τους δρόμους της παλιάς πόλης αλλά όχι σε αυτό τον δρόμο.

Κι ενώ όλοι διαμαρτύρονται και απορούν στο γιατί αυτής της παράξενης μονομέρειας του Δημάρχου εκείνος απαντά :

Για να προστατεύσουμε τα στενά τις Παλιάς πόλης από επικείμενη πυρκαγιά.

Και καλά, όταν δε σε όλοι την πόλη τα τραπεζοκαθίσματα επιτρέπονται με διάνοιξη του δρόμου στα 3.50m να μπορεί να περνά πυροσβεστικό όχημα εδώ τι ακριβός αλλάζει από αυτή την διάταξη και δεν το επιτρέπει ;

Απάντηση καμιά.

Αυτό που δεν μας είπαν πάλι ποτέ οι αρμόδιοι είναι και αυτό:

Όταν περνάν τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διαμορφώνανε το στενό σε πεζόδρομο , με την προβλεπόμενη από τα σχέδια υπογειοποίηση καλωδίων , ύδρευσης, αλλά και δικτύου παροχής πυρόσβεσης με κουρνούς σε όλο το στενό, αυτό γιατί δεν το έκαναν ;

Γιατί κορόιδεψαν ακόμα μια φορά τους φορείς χρηματοδότησης του έργου και τι τα έκαναν αυτά τα λεφτά ;

Η μήπως ισχύει αυτό που όλοι συζητάνε στην γειτονιά .

Ότι από τη άλλη μεριά του δρόμου βρίσκονται τα ψηφαλάκια του Άρχων Δημάρχου και του παρατρεχάμενου Αντιδημάρχου που με ελάχιστους ψήφους τους έδωσαν το χρίσμα της εξουσίας, τώρα ζητάνε τα ανταλλάγματα τους.

Να μην μεταφερθεί η τουριστική κίνηση στη Χατζιμηχάλη Νταλιάνη γιατί αυτά τα έσοδα θα τα έχουμε χάσει εμείς που σας βγάλαμε στην εξουσία..

Τίποτα δεν είναι αλήθεια αλλά και τίποτα δεν μπορεί να είναι ψέμα όταν παίρνονται τέτοιες αποφάσεις, όταν το πελατειακό σύστημα δομής και εξουσίας ζει και βασιλεύει και όταν οι άρχοντες καλυπτόμενοι κάτω από ισχνές πλειοψηφείες κρύβονται σαν τις κότες όταν τους προκαλείς στην ουσία των πραγμάτων.

Μα όπως και να έχει το πράγμα.

Οι άρχοντες έρχονται και παρέρχονται . Η πρόοδος θα εξακολουθεί να υφίσταται παρόλα τα εμπόδια.

Και ο δρόμος θα εξακολουθεί να γράφει την δική του Ιστορία.